2025-12-16
Blog Page 1221

Euskal Herriko Eskubide Sozialen Karta, onartuta

Gaur, 2014ko maiatzaren 31n, Euskal Herriko Eskubide Sozialen Karta onartu da Bilbon egindako Asanblada Nazionalean. Ekainaren 14an aurkeztuko da Bilbon.

Gaur, 2014ko maiatzaren 31n, Euskal Herriko Eskubide Sozialen Karta onartu da Bilbon egindako Asanblada Nazionalean. Urtebete iraun duen prozesua izan da. Izan ere, kontuan eduki behar da Euskal Herriko Eskubide Sozialen Karta eratzeko I Nazio Batzarra 2013ko maiatzaren 25ean egin zela, Eibarren. Lehen asanblada horretan, azken urteetan bestelako eredu sozial eta ekonomikoaren alde elkarlanean aritutako sindikatu eta gizarte-eragileek argi utzi zuten prozesu berritzaile honen garrantzia.

“Aldarrikatzetik harago, euskal jendarte osoaren indarrak eta garatzen ari garen borrokak batzeko eta bidean elkarrekin lerrotzeko unea da. Borrokarako tresna baliagarria izateaz gain, alternatiba eraikitze bidean, eredu ekonomiko eta sozial propioa garatzeko bide emango digula ziur gaude. Euskal Herrian eta Euskal Herriarentzat egindako karta bat da, eta ez elite ekonomikoek erabakitakoa”.

Orain, urtebete geroago eta Karta bere osotasunean onartu eta gero, helburuak goitik-behera bete direla nabarmendu beharra dago. Azken urte honetan gauzatutako prozesu horizontal eta parte-hartzaileak izaera berezia ematen dio karta honi Euskal Herrian, hau da, bestelako zerbait bihurtzen du karta hau. Egindako ibilbideak adierazten du, beraren emaitzak baino gehiago, esperientzia honen izaera politiko berritzailea. Datuak kontuan hartzekoak dira: Arabako, Gipuzkoako, Bizkaiko eta Nafarroako 113 herri eta auzotan aurrera eraman den prozesu honetan 1.200 herritar inguruk hartu du parte, eta milaka izan dira eskubideen gainean egindako ekarpenak.

Euskal Herriko Eskubide Sozialen Kartaren prozesuak lehenengo fase bat agortu du; gaur itxi dena, hain zuzen. Baina prozesu luze baten lehen faseaz mintzo gara, finean. Izan ere, orain gauzarik garrantzitsuena geratzen da: gehiengo sozialaren nahiak eta helburuak batzeko xede izan duen ekimen honen sozializazioa. Hori izango baita hurrengo erronka, denon artean egin dugun Karta hau lau haizeetara zabaltzea.Euskal Herriko Eskubide Sozialen Karta ez da testu hutsa, bestelako gizarte justuago bat eraikitzeko borrokan tresna eraginkorra izan nahi du.

Ekainaren 14an hasiera emango zaio bigarren fase horri. Euskal Herriko Eskubide Sozialen Karta egun horretan aurkeztuko da publikoki Bilbon, Arrupe Etxean. Aurkezpen horretan Kartaren edukiak ezagutzeko aukera izango dugu. Gainera, prozesu hau sustatu eta babestu duten sindikatu eta eragilesozialetako ordezkariak bertan izango dira, milaka lagunen artean egindako Karta honi euren atxikimendua eskaintzeko.

Jarrai dezala Karta honek etaberak defendatzen dituen eskubideek sortutako ilusioarekin, hau da, eskubide horiek biderkatu eta bereganatu daitezkeela Euskal Herriko auzo, herri eta hiri bakoitzean.
 

 

 

Mobilizazioak egin ditu LABek Euskal Preso Politikoen eskubideen defentsan


Euskal preso politikoen eskubideen aldeko mobilizazioak egin ditu LABek gaur gaixo diren presoen herrietan. Presoek bizi duten egoera larriaren salaketa lehen lerrora ekarri nahi izan du mobilizazio horietan.

Ondarrun eginiko adierazpenetan, LABeko idazkari nagusi Ainhoa Etxaidek gogoan izan du Arkaitz Bellon, espetxean hil den azken preso politikoa, hain zuzen ere aste honetan kalean behar zukeena. Halaber, Ibon Iparragirre preso ondarrutarra kalean behar duela aldarrikatu du, eta haren modura, “gaixo diren gainerako 12 presoak ere bai”. Preso gaixoak kartzeletan edukitzea onartezina dela adierazi du Etxaidek.

Estatu espainolak presoekiko duen “mendekuzko politika” salatu du LABeko idazkari nagusiak. Gogoratu du presoak euskal prozesu politikoa baldintzatzeko erabiltzen ari dela Espainia. “Erabaki politikoa den heinean, erabaki hori aldatu daiteke eta ziur gaude hori lortuko dela Euskal Herriak bere egin duen aldarrikapena kalean luzatzen jarraitzen bada”. LABentzat politika hori aldarazteko gakoa mobilizazioetan jarraitzea da. Neurriak zeintzuk diren jakinik ere, egin beharreko bidea zein den adostea geratzen dela gogoratu du Etxaidek, eta horretara deitu du: “eragile politiko, sindikal eta sozialen artean” bide bat marraztera, presoak etxeratzeko bidea eta eman beharreko urratsak erabakitzeko.

Etxaidek azpimarratu du ezin dela Euskal Herriaren arazoa konpondu euskal preso politikoen auzia konpondu gabe. Langieei deialdia egin nahi izan die bihar Ondarrun egingo den manifestazioan parte hartzeko batetik, eta bestetik, bihartik aurrera ere eta euskal presoak Euskal Herriratzeko, preso gaixoak kaleratzeko eta finean, euskal preso guztiak etxeratzeko lantokietan mobilizatzen jarraitzeko.
 

 

 

Bizkaiko metalgintzako mahai negoziatzailearen bileraren inguruko LABen balorazioa

0

Gaur Lan Harremanetarako Kotseiluan (LHK) burututako Bizkaiko metalgintzako mahai negoziatzailearen bileraren inguruko LABen balorazioa.

LABen balorazioa

1.- Gaur izan den metalgintzako mahaia, LAB sindikatuak maiatzaren 9an LHKn sarrera eman eta publiko egin zuen metalgintzako hitzarmena berritzeko egindako proposamenaren ondorio zuzena da. Gau argi ta garbi geratu da sektoreko langilegoaren lan baldintzak egonkortuko dituen metalgintzako herrialdeko hitzarmen baten beharra.

2.- LABen proposamenaren nondik norakoak, KPIari lotuta soldata igoerak, 36 hilabebetetako ultraaktibitatea, hitzarmenaren aplikapenaren bermea eta beste lan baldintzen mantetzea dira, hain zuzen ere.

3.- FVEMk aukera paregabea pasatzen utzi du bere posizioa zein den azaltzeko. Gaur, LAB sindikatuak ez du garbi ea Bizkaiak ba ote duen sektoreari, langilegoari eta enpresei begira egonkortasuna eskainiko dion patronalik.

4.- Enpresatan atxikimendua ahalik eta haundiena bilatzeko asmoa, badira aste batzuk LAB sindikatua sozializatzen ari dela bere proposamena eta berak duen balioa sektoreko langilegoarentzat.

 

 

 

LAB: “Es evidente la urgencia de emprender un cambio radical de la actual política fiscal, evitando que su diseño se decida en Sabin Etxea y en las oficinas de Confebask”

Sorprende la beligerancia empleada por la consejera de Desarrollo Económico, Arantza Tapia, para defender los privilegios fiscales de los que goza la clase empresarial en nuestro país; sobre todo si tenemos en cuenta la enorme desproporción que existe entre los impuestos que pagan y las rentas que acaparan.

Pero por otro lado, no es de extrañar que la “opción política” de la consejera y su partido sea la defensa de los empresarios frente a la clase trabajadora y la justicia fiscal; después de todo pertenece a esa casta que ha labrado su carrera política a la sombra de las grandes infraestructuras y el negocio del cemento y de las constructoras.

En todo caso conviene subrayar que, según la información de la Contabilidad Regional proporcionada por el INE, aproximadamente el 46,4% de las rentas generadas (PIB) en la CAV se destina a pagar salarios, mientras que los beneficios empresariales representan el 44,5% del PIB. El resto son impuestos.

Sin embargo, según el Órgano de Coordinación Tributaria, en Gipuzkoa más del 83% de los rendimientos declarados en el IRPF proceden de las rentas del trabajo; y el año pasado en este territorio se recaudaron 1.402 millones de euros por este impuesto. Mientras que a través del Impuesto sobre Sociedades tan sólo recaudaron 259,7 millones de euros; y la recaudación por el Impuesto sobre el Patrimonio fue de 48,7 millones.

En definitiva, comprobamos que la élite económica y empresarial paga menos de la mitad de impuestos directos que la clase trabajadora.

A la vista de estos datos, es evidente la urgencia de emprender un cambio radical de la actual política fiscal, evitando que su diseño se decida en Sabin Etxea y en las oficinas de Confebask. En este sentido, nos reafirmamos en los ejes centrales de nuestra propuesta:

• Reforzar la progresividad del IRPF para que recupere su condición de instrumento al servicio de la redistribución de la renta.
• Establecer el mismo tratamiento para todas las rentas, independientemente de cual sea su origen, y así evitar el trato de favor que reciben las rentas de capital y las rentas empresariales y de profesionales.
• Abandonar la estrategia de competencia fiscal que merma la contribución de los beneficios empresariales al sostenimiento del gasto público y amenaza con relegar el Impuesto de Sociedades a un plano marginal.
• Extender la aplicación de un impuesto sobre la riqueza y la grandes fortunas que permita gravar con generalidad todos los bienes que forman parte del patrimonio acumulado.
• Reforzar la persecución del fraude y la elusión fiscal para asegurar la suficiencia recaudatoria del sistema y garantizar los principios de equidad y justicia fiscal.
 

 

 

Arabako industriaren defentsan eta enplegu duinaren aldeko mobilizazioak bihar Gasteizen

0

LAB sindikatuak deituta, bihar maiatzak 30, Arabako industriaren defentsan eta enplegu duinaren aldeko mobilizazioa eguna izango da Gasteizen. Goizean Jaurlaritzan bukatuko den kotxekaraba batek hiria zeharkatuko du eta arratsaldez mobilizaioa burutuko da SEA patronalaren aurrean.

Azken urte hauetan aspaldiko krisi ekonomiko eta sozial sakonena eragin duten erabaki makroekonomikoek islada bereziki larria izaten ari dira esparru industrialean, gure ehun produktiboa kolokan jartzeraino. Lan baldintzetan etenik gabeko murrizketak egiten hartu duten norabidearen kontra, LABek argi defendatzen du enplegua sortzea eta soldata zein lan baldintza duinei eustea dela etorkizunezko bide bakarra. 

Horregatik, Arabako ehun produktiboan erreferente diren enpresetan oso egoera larria ematen ari den honetan, langileak mobilizatzera deitu ditu LABek, Arabako ehun produktiboaren defentsa egiteko eta lan baldintza duinen alde borrokatzeko. 

Biharko mobilizazio egunean 2 hitzordu nagusi daude:

– Goizean kotxekarabana batek lotuko ditu Condesa, Laminaciones Arregui (Urbina), Alestis eta Aernnova (Miñao), Cegasa eta Sidenor Gerdau (Gasteiz). Gamarrako Igerilekuetako parkinean 11:15ean elkartuko gara Gasteizko ibilbideari ekiteko eta hiria zeharkatu ondoren Eusko Jaurlaritzan bukatuko dugu.

– Arratsaldeko 19:00etan aldiz, mobilizazioa egingo dugu SEAren aurrean, Correos plazan.
 

 

 


Enpleguaren defentsa lehentasun hartuta, hitzarmenaren negoziazioei berriro ekitea eskatzen du LABek

Gizarte Ekimeneko Ikastetxetako hitzarmenaren negoziazioaren blokeo egoera gero eta handiagoa da. LABek gatazka honi amaiera emateko gako nagusiak zeintzuk diren argi azaltzen dituen eta eduki horien gainean, patronalari, ahalik eta arinen bilera bat dei dezala eskatzen dion idatzia helazi dio.

Gizarte ekimeneko ikastetxeak
Enpleguaren defentsa lehentasun hartuta, hitzarmenaren negoziazioei berriro ekitea eskatzen du LABek
«Gizarte Ekimeneko ikastetxeetako Lan Hitzarmenaren negoziaketa krisi egoera batean burutzen ari gara, eta tamalez horren froga ugari eta ezberdinak ditugu.

Garbi daukagu gaur egun dugun hezkuntza finantzaketa publiko ereduak eta hezkuntza markoak berak negoziaketa kolektiboa guztiz baldintzatzen duela.

Kristau Eskolak Estatuko Lan Hitzarmena inposatzeko argudiatzen du 2010etik gaurdaino zentruetan soldaten beherapena emateko beharra izan dela eta ikastetxetako bideragarritasuna kolokan dagoela. Honen aurrean LABetik Negoziazioaren bidea jorratzen jarraituko dugu, sektoreko Lan hitzarmenaren lortzeko.

Otsailean sindikatu guztiok Kristau Eskolarekin bilera izan genuenetik, ez da egon negoziatzeko esparru bat non sindikatu guztiak gauden eta Gizarte Ekimeneneko ikastetxeen egoerari behingoz irtenbide bat ematen diogun. Jada hiru hilabete pasa dira eta blokeo egoera gero eta handiagoa da.

Gizarte Ekimeneko ikastetxeetan bizi dugun lan gatazkaren aurrean, LAB sindikatuak hasieratik gatazka honetatik ateratzeko HELBURUAK ARGI ditu; guretzat helburu nagusia ENPLEGUAREN DEFENTSA DA, alegia, lanpostu guztien defentsa. Egun sektorean diharduten langile guztiekin iritsi nahi dugu gure helmugara; KALERATZERIK EZ EMATEA ETA HITZARMENA SEKTOREKO LANGILE GUZTIENTZAKO izatea eskatzen dugu. Finean, LABek Gizarte Ekimeneko azpisektorean lan baldintzei astindua eman nahi die.

LABentzat oso garrantzitsua, lehentasunezkoa da enplegu galerarik ez egotea. Ildo honetan 1997. urtean sinatutako “itundutako unitateak gutxitzeak erasaten dituen ikastetxeei buruzko akordioa”, (gehiengo sindikalak garrantzirik ematen ez diona) lehenengo lerroan jarri nahi dugu. Ezinbestekotzat jotzen dugu lanpostuen galerarako lan poltsa bat sortzea eta beharra dagoen beste ikastetxe batzuetan langile horiek birkokatzea.

Gatazka honi amaiera emateko gakoak zeintzuk diren oso garbi daukagu. Eta horien araberakoa da LABek negoziaketarako planteatzen duen eskema ere:

• EAEko Lan hitzarmena berehala aplikatzea, Estatukoa alde batera utziz.
• Lanpostu guztiak mantenduko direla bermatu.
• Zorraren kitapenerako akordioa lortu.
• Ikastetxeen kudeaketarako eta parte-hartzerako mekanismoak adostu.
• Eusko Jaurlaritzari interpelazioa egitea egoera hau berriro gerta ez dadin.
▪ Hezkuntza Lege berri bat behar dugu.
▪ Hezkuntzarako finantziazio handiagoa bideratzea.

Ezin dugu ahaztu gaurdainoko finantzaketari esker patronalek diru irabaziak izan dituzten garaietan, langileok eta langileon ordezkariok, diru publiko hori hezkuntzaren kalitatearen mesedetan nola inbertitu erabakitzerik ez dugula izan.

Momentu honetan hurrengo urterako matrikulazioa itxita dagoenean, ikastetxe guztiek hurrengo ikasturterako aurreikuspenak egiten ari dira. Jada, zentro batzuek matrikula kopurua galdu dute eta horrekin batera itunduta daukaten langilea ere seguruenez galduko dute.

Beraz, jada eskaera idatziz baten bitartez zein publikoki dei egiten diegu Gizarte Ekimeneko Ikastetxeen patronalei ahalik eta arinen bilera bat konboka dezatela enpleguaren defentsan akordio batera hel gaitezen. Halaber, beste sindikatuei ere dei egiten diegu indarrak batera enpleguaren defentsan eta langile guztien birkokatzearen alde.

GIZARTE EKIMENEKO IKASTETXEETAN
KALERATZERIK EZ!»

 

 

 

LAB denuncia ante CEBEK la grave situación generada en Fumbarri por los casos de silicosis

0

CEBEK celebra hoy una jornada sobre salud laboral en su sede de Bilbao. Con motivo de esta cita, LAB se ha concentrado ante la sede de la patronal vizcaína para denunciar la falta de medidas preventivas contra la silicosis.

Fumbarri es una fundición enclavada en Durangaldea, con dos centros de trabajo, uno en Durango y otro en Abadiño. En el año 2011 se detectaron 3 casos de trabajadores a los que se les diagnosticó silicosis, en años posteriores se detectaron más casos, llegando en la actualidad a 9 trabajadores enfermos (10% de la plantilla), a los que hay que añadir 6 nuevas sospechas durante este 2014. Esta es una enfermedad profesional, crónica e incurable, que puede verse agravada hasta llevar a la muerte. Se contrae como consecuencia de la falta de medidas de seguridad en relación a la inhalación de polvo de sílice. 

En la movilización se ha interpelado a los empresarios ante la falta de medidas preventivas contra la silicosis.

Lectura de los y las trabajadoras de Fumbarrri
Dramática situación de la plantilla de Fumbarri ante la epidemia de casos de silicosis
«Fundiciones Fumbarri-Durango SA es una fundición enclavada en Durangaldea, con dos centros de trabajo, uno en Durango y otro en Abadiño. Ante la grave situación que estamos viviendo con la problemática de la silicosis los delegados de LAB queremos manifestar:

– Huelga decir que la silicosis es una enfermedad profesional crónica, incurable y que puede verse agravada hasta llevar a la muerte, que se contrae como consecuencia de la falta de medidas de seguridad en relación a la inhalación del polvo de sílice (por exposición prolongada en el tiempo e inhalación por encima de los valores tolerables).

– En el año 2011 se detectan 3 casos de trabajadores a los que se les diagnostica “silicosis crónica simple”. En años posteriores se siguen detectando nuevos casos, llegando en la actualidad a 9 trabajadores enfermos (10% de la plantilla de la empresa) a los que hay que añadir 6 nuevas sospechas durante este año 2014. Sin olvidar que la silicosis no apareció de repente en Fumbarri. Ha habido casos anteriores a esta fecha con nombres y apellidos.

– El art. 14 de la Ley de Prevención de Riesgos Laborales establece que la primera responsable de velar por la salud y seguridad de los trabajadores y trabajadoras es la empresa.

– Pues bien, en Fumbarri observamos con preocupación la actitud de pasividad, irresponsabilidad y desidia que demuestra Fumbarri hacia este problema, que en vez de intentar garantizar los puestos de trabajo a los trabajadores enfermos, de realizar mejoras e inversiones para adecuar los puestos de trabajo para que no siga enfermando la plantilla, solo piensan en la productividad y en el máximo rendimiento económico, lo que para nosotros es un drama y una condena para ellos es una oportunidad de despedir a trabajadores enfermos eludiendo su responsabilidad.

– Recordar que invertir no tiene que suponer poner en riesgo el proyecto empresarial: las cuentas de Fumbarri y las de sus socios están sobradamente saneadas, millonarios repartos de dividendos y sobresueldos según se desprende de los datos económicos de los últimos 5, 10 y 15 años.

Por el derecho a la salud y en defensa de nuestro puesto de trabajo.»
 

 

 

«Las Residencias de Navarra, una historia de terror»


Navarra, año 2014. Una auténtica pesadilla se hace con las Residencias de tercera edad y personas con discapacidad. Iñigo Alli, consejero de Política Social y protagonista ausente de esta película, permite a empresas con ánimo de lucro gestionar de manera precaria estos centros residenciales. 

Además establece unas cargas de trabajo que causan el desastre entre quienes los habitan y las trabajadoras de las mismas, propagándose finalmente por toda la ciudadanía Navarra. Con la protección del Gobierno de Navarra y en asociación con Gemma Botín, Directora de la ANAP, nuestro personaje principal, lleva a cabo durante este drama una masacre lenta y dolorosa… Espectacular película de terror que te pondrá los pelos de punta….

"1 + publikoa, Cuidar a quien cuida"
Sector privatizado con ratios obsoletos de hace 23 años, salud de las trabajadoras en deterioro, atención de calidad en duda… Son cuestiones que preocupan a LAB. Por ello, lanza una campaña, en torno a las Residencias de tercera edad y los centros de atención a personas con discapacidad. En tono de humor, humor negro que refleja la cruda realidad que viven tanto trabajadoras como pacientes en dichos centros, presenta la campaña "1 + publikoa, Cuidar a quien cuida", con la que pretende concienciar sobre la necesidad de prevenir en salud a las trabajadoras del sector, así como aumentar el personal, modificando el decreto de ratio que lleva 23 años sin ser renovado, para poder garantizar de este modo, un servicio de calidad a las personas usuarias.

 

 

Gaixotasun larriak dituzten euskal preso politikoen etxeratzea eskatuko du LABek biharko mobilizazioetan

Hilabetero azken ostiraletan egin ohi duen bezala, bihar, hilak 30, LAB kalean izango da euskal presoen eskubideak errespetatuak izan daitezela exijitzen. Oraingo honetan gaixotasun larriak dituzten euskal presoen etxeratzea eskatuko da bereziki, horretarako osasun arazo larriak dituzten presoen herrietara mugatuko direlarik mobilizazioak.

MOBILIZAZIOEN AGENDA
 
Oreretan
12:00-etan ambulategian (Aitzol Gogorza Otaegi)

Hernanin
12:00-etan Zinkoenean (Gari Arruarte Santa Cruz eta Ibon Fernandez Iradi)

Zegaman
12:00-etan herriko Plazan (Inmaculada Berriozabal Bernas)

Ondarrun
12:30-etan giza katea Alamedatik Batzokira (Ibon Iparragirre Burgoa)

Iruñea
12:00-etan Gobernu ordezkaritza aurrean (Josetxo Arizkuren Ruiz)

Usansolo
12:00etan Ospitalean (Txus Martin Hernando)

Gasteiz
13:00etan Ospital Santiagon (Jose Ramon Lopez de Abetxuko Likiniano)

Tafallan
20:00etan lau izkiñetan (Ventura Tome Queiruga)

Larrabetzu
11:30etan Udaletxeko Plazan (Josemi Etxeandia Meabe)