Lehenik eta behin LAB sindikatutik hildakoen senide famili eta lankideei gure elkartasuna eta babesa adierazi nahi diegu.
Bihotzekoak, zirkulazio gaitz baskular bat ematen denean lanean, ez dira kasualitatea, edo denboraz, auzaz, gertatutakoa, patronalek dioten bezala, lanarekin zerikusirik ez dutenak.
Jakina da horrelako gertaerak lan eta sektore zehatz batzuetan gertatzen direla, baldintza zehatz batzuen pean, lanean jasotzen diren presioak, estressa, bihotzekoak eta zirkulazio gaitzen ezinbesteko faktoreak direla, eta gehienetan, oinarrizko faktore gauzatzailenak direla. Bizi eta lan baldintzek ere eragindakoak dira.
Gainera dagoeneko istripu ez traumatikoak, iktusak… bilakatu dira heriotz lan istripuen lehenbiziko arrazoiak.
Lan istripu guztien atzetik lan-baldintzak daude. Erritmo azkarrek edo presioak gaixotasun ezberdinak sortarazten dituzte, eta hainbatetan, heriotzera eraman. Kasu zehatz honetan, hain zuzen, oso agerikoa izan da hau: istripua luzatutako lanaldi batean gertatu da, lan zentroa dagoeneko itxita zegoen eta hurrengo lan-egunean hasi behar zuten beherapenetarako denda prestatzen. Istripua lan karga handiko une batean eman zen, presiopean, eta hainbat lankidek larrialdietara joateko eskatu bazioten ere, zuen lan karga zela eta erabaki zuen bertan geratzea.
Argi daukagu, lan istripuak, traumatiko, ez traumatiko eta joan-etorrikoak ez direla zoriak edo kasualitateak sortuak, ematen diren lan harremanen, prekarizazioaren, lan arautegiaren eta azpikontratazioaren emaitza dira.
Egunotan garatzen ari diren beherapenak langileentzako izugarrizko lan karga eta presio baldintzetan ematen dira: lanaldi luzeagoak, lan kargaren ondorioz atseden tarteak edo otorduak errespetatu gabe, lana pilatzen ikusteak dakarren antsietatearekin, presiopean, lan kargari aurre egiteko plantilla txikiegiekin… Prebentzio neurriak hartu ezean, arriskuak agerikoak dira.
LAB sindikatutik argi dugu, bizi eta lan duinak behar ditugu, lanetik onik eta bizirik bueltatzeko eskubidea dugu, indibidual familiar eta gizarte osoarena den lakra honekin bukatzeko bide bakarra borroka eta antolakuntza direla, lan harremanen eta joku arauen aldaketa batetik etorriko dela aldaketa, eredu berri bat gauzatu behar dugu, langileon bizitza eta osasuna lehenetsiko duen eredu batean.