2024-03-29
HomeMaiatzaren Lehena 2018Aldaketarako grina bizi-bizirik dagoela erakutsi dugu Euskal Herri osoan zehar egindako mobilizazioetan

Aldaketarako grina bizi-bizirik dagoela erakutsi dugu Euskal Herri osoan zehar egindako mobilizazioetan

Bilbo.

LABeko idazkari nagusi Garbiñe Aranburuk nabarmendu du baldintzak daudela alternatiba orokor bat gauzatzeko.

Eskualdez eskualde mobilizatu gara gaur, Maiatzaren Lehenaren etorrerarekin. Euskal Herriko hainbat txokora eraman ditugu gure aldarrikapenak, “Lan, bizi eta herri duina. Burujabetza ezkerretik” leloarekin.

LABeko idazkari nagusi Garbiñe Aranburuk Bilbon hartu du hitza, mobilizazioaren aurretik egindako ekitaldian. Hauxe da bere hitzartzea:

"Azken egun hauetan, epaitegietako erabakiek barrenak astindu dizkigute. Ustelak aske uzten dituen, Altsasuko edota Errenteriako gazteak terroristatzat jo nahi dituen eta sistema heteropatriarkal eta eredu matxistaren isla den justizia. Biktima berriro biktimizatzen duen justizia. Hau ez da gure justizia. Guk sinesten dizugu.

Indarkeria matxistak ez du etenik, asteburuan jakin izan dugu Donibane Garazin emakume bat hil dutela. Erabat prekarioan eta babes gabe lan egin behar izaten duten etxeko langile batek Tolosan jasan duen eraso sexista baten berri ere izan dugu. Emakumeonganako indarkeriarekiko tolerantziarik ez, ez gaude geldirik eta ixilik egoteko. Bai Martxoaren 8an eta baita azken egun hauetan ere oso argi geratu da hori. ASKI DA!

Donostia.

Aurtengo Maiatzaren Lehena berezia dator. Une historikoa bizi dugu, Kanbora begira gaude. Eragindako minaren inguruko aitortzarekin batera, ziklo amaiera iragarri du erakundeak. Ekarpen baliotsua, zalantzarik gabe. Orain eragile guztioi dagokigu gatazkaren ondorioak gainditzeko inplikatzea eta konpromiso berriak gureganatzea.

Este año el Primero de Mayo viene en un contexto histórico muy importante, viene marcado por el comunicado hecho público por parte de ETA reconociendo el daño causado y por el acto de Kanbo el próximo viernes.

En este país ha habido un conflicto político y armado que ha generado mucho sufrimiento. Nos corresponde a todos y todas actuar con responsabilidad, pero parece que algunos están mucho más cómodos, en un debate interminable, sobre la insuficiencia de los pasos dados por una de las partes y mientras siguen sin asumir sus propias responsabilidades.

Menos hipocresia, ¡por favor! ¿Para cuándo el PP critícando el franquismo, o el PSOE haciendo una autocrítica por haber creado los GAL, o el PNV haciendo una autocrítica por ser corresponsable en la política de dispersion, o para cuándo todos ellos reconociendo la utilización sistemática de la tortura? La mejor aportación que podemos hacer a las víctimas y las y los presos, exiliados y exiliadas, es seguir dando pasos para afianzar un escenario de paz y normalización política.

Gatazkaren ondorioei aurre egin behar zaie urgentziaz, eskubide urraketa bat geratzen da oraindik, eta larria: preso eta iheslariak etxera! Gurekin nahi eta behar ditugulako, etxean eta bizirik nahi ditugulako, euskal presoak etxera, euskal presoak kalera!

Iruñea.

Eta berriro ere bakoitzaren aliantzak non dauden argi geratu da. PNVrentzat Kanbo baino gertuago dago Madril. Estatuko aurrekontuei bide ematea erabaki du, aurrekontuak onartzen bukatzeko. Antzerki hutsa izan da guztia. Bertsotan bezala ari da EAJ, amaiera erabaki eta ondoren bertsoa osatu.

PNVk erabaki du murrizketak eta erreformak bata bestearen atzetik inposatu dizkigutenekin lerrokatzea, erabaki du erabat ustel eta antidemokratikoa den alderdi bat babestea, bakeari oztopoak jartzen dizkion eta tortura modu sistematikoan erabili duen estatuari babesa ematea. Erabaki du Kataluniari eta Euskal Herriari gure etorkizuna erabakitzeko eskubidea ukatzen jarraitzen dutenei eskua ematea.

En este contexto, una vez más ya se ha visto dónde está la política de alianzas. Al PNV le queda muy lejos Kanbo, está fuera de “Euskadi”, sin embargo le quedan muy cerca Madrid y el PP. El binomio PP–PNV es la esencia del neoliberalismo, comparten el mismo proyecto económico y social, el mismo proyecto de clase a favor del capital. ¿Os ha sorprendido que el PNV haya posibilitado iniciar la tramitación de los Presupuestos Generales del Estado? ¿Os sorprenderá el día que aprueben los presupuestos? Posiblemente no, porque todo está siendo parte de una escenificación.

El acuerdo alcanzado para subir las pensiones no es suficiente para recuperar el poder adquisitivo perdido durante los últimos años. A partir del año 2019 no está nada claro que la referencia de la subida vaya a ser el IPC, no se garantizá una pensión mínima, no se resuelve el problema de las pensiones de viudedad etc. Mucho ruido y pocas nueces, mucho oportunismo y pocas soluciones.

Aurrekontuetarako, egin duten akordioak, badu protesta sozialei galga jartzeko helburua ere. Geldirik nahi gaituzte. Itxaroteko diote. Dena konpontzen ari dela. Eta niri Joxan Artze, aurten zendu denaren poema bat datorkit gogora. Aspaldikoa den poema, baina gaurkotasun handia duena. “Lana, lana, lana” berak idatziriko poesia horietako bat, kapitalismo industrialak eskaintzen zituen garapen eta ongizate promesen atzean, langileok jasaten dugun zapalkuntzaz gogoeta egitera eramaten nau.

Gasteiz.

Esku lan merkea nahi du kapitalak. Izan Bangladeshen edo hemen. Bost urte bete dira han Rana Plazako tragedia gertatu zela. Lantegi azpian harrapatuta 1.000 lagunetik gora hil ziren, emakumeak gehienak. Hileko 40 euroren truke ari ziren lanean, multinazional ezberdinentzat. Multinazional horiek berdinak diren Bangladeshen edo hemen, Euskal Herrian.
Eta aurrean gaituzte. Orain gutxi borrokari esker multinazional horietako batean, H&Mn, irabazi dugu eta beste hainbat lekutan ere emakumeak borrokan ari dira, emakumeon lana bigarren mailako egiten duena, emakumeak bortxatzen, gutxiesten eta hiltzen gaituen sistema nazkagarri honekin bukatzeko!

Lan mundura ere iritsi da 155a, Hemengo hitzarmenak babesteko sortu zen Akordio Interprofesionala inpugnazioarekin. Lehen borroka irabazi dugu, baina estatalizazioaren izurriteak aurrera jarraitzen du. Gure lan hitzarmenak zentralizatzen ari dira eta euskal langileok dagozkigun gaietan eragiteko erabaki ahalmena mugatu egiten digute, gero eta gehiago. Estatalizazioak esan nahi du gero eta prekarietate handiagoa langileontzat.

El proceso de precarización no tiene fin, se está extendiendo como una mancha de aceite. Este proceso de precarización tiene un doble objetivo que es explotar a la clase trabajadora sacándole plusvalía, pero además supone una forma de dominación hacia la clase trabajadora.

Además, para la clase trabajadora el ir a trabajar se ha convertido en una forma de poner en riesgo nuestras vidas. O morimos o enfermamos en el trabajo. Las enfermedades profesionales son invisibilizdas sistematicámente. Según la Agencia Europea de Salud Laboral, por cada muerte en accidente de trabajo fallecen 18 personas por enfermedad profesional. Esto supone que en el año 2017 en Euskal Herria, perdieron la vida a consecuencia del trabajo casi 1.000 personas. Esto es un escándalo, esto es violencia patronal.

Al mismo tiempo nos bombardean con mensajes tranquilizantes, la ecocomía va bien. El capital cuenta con la inestimable ayuda de las instituciones y de los medios de comunicación para ello. Es mentira, la recuperación es para los de siempre.

Con este tipo de mensajes nos quieren anestesiar, pretenden evitar la explosión social, pero en Euskal Herria hay una mayoría social muy amplia que apuesta por el cambio social y que está saliendo a la calle. Hay que luchar, sin luchar no se puede ganar. Son cientos los y las trabajadores los que están luchando, en Vicinay, oficinas y despachos de Bizkaia, Productos Tubulares, Alfa, Dia, Tubacex, hoteles de Gipuzkoa, enseñanza. Gora langileon borroka!

Baiona.

Lan, bizi, herri duina dio gure aurtengo leloak. Ez dago aitzakiarik. Baditugu proposamenak alternatibak eraikitzeko, LABek lan munduan eta lan mundutik eragin nahi du. Baditugu proposamenak: 1.200 euroko gutxieneko soldata bermatzeko, 35 orduko lanastearen alde, soldata arrakalarekin bukatzeko, pribatizazio eta azpikontratazioari aurre egiteko, lanetik bizirik bueltatzeko, 1.080 euroko gutxieneko pentsioa bermatzeko…
Eta alternatibak plazaratuko ditugu baita ere ekainaren 2an Iruñan. Aurretik Baionan eta Bilbon egin moduan, Euskal Herriko Eskubide Sozialen Kartaren eskutik.

Mobilizazio soziala bizi bizirik dago eta baldintzak ematen ari dira alternatiba orokor baten aldeko borroka indartzeko. Sindikalgintza abertzaleak ezin du eztabaida horretatik kanpo geratu. Ez dago eraldaketa sozialik, mobilizazio sozialean sakondu gabe eta erabaki ahalmenik gabe. Eraldaketa sozialerako grina eta burujabetza prozesua uztartzea, hor dago gakoa, eta momentua da! LABek bere aletxoa jarriko du.

En Euskal Herria la movilización social está más viva que nunca, los y las pensionistas siguen en la calle por unas pensiones dignas, las masivas movilizaciones de ayer demuestran que hacen nuestra misma lectura del acuerdo preupuestario PP–PNV, las mujeres salimos a la calle el 8 de marzo y otra vez de manera masiva para reclamar terminar con este sistema heteropatriarcal, las y los trabajadores están luchando en contra del proceso precarización y a favor de unas pensiones dignas.

El reto que tiene el sindicalismo abertzale en estos momentos es el de avanzar en la movilización social y dar una respuesta contundente desde el mundo laboral en clave de huelga, y ligar esa movilización con el proceso soberanista. Porque no hay cambio social sin soberanía.

Este año se cumplen 50 años de aquel mayo del 68. Nosotros y nosotras tenemos nuestro mayo rojo. LAB asume el reto que tiene el sindicalismo en estos momentos y por eso llamamos a un día de movilización, con dos horas de paros, para el próximo día 30 de mayo. En contra de la estalización y precarización que estamos viviendo y a favor del marco propio de relaciones laborales.

Maule.

Adi beraz! Maiatzak 26, pentsio duinen aldeko manifestazioak, Euskal Herriko Pentsionisten Plataformak deituta. Maiatzak 30, mobilizazio eguna, 2 orduko lanuzteekin.
Gorri gorri dator maiatza. Hartu indarrak eta kalera! Gora Euskal Herria gorria. Gora langile borroka, gora LAB!"

Nafarroa eta Ipar Euskal Herriko errealitateak, hizpide
Aldaketa soziala eta burujabetza ere izan dituzte hizpide Nafarroan, bertako errealitatea ere aipatuta. LABeko idazkari nagusiaren ondoko Igor Arroyok hitz egin du Iruñean, eta aldaketa soziala burujabetzaren bidetik etorri behar duela nabarmendu du.

Ipar Euskal Herrian, Baionan eta Maulen mobilizatu gara. Bertan erabakitzeko aldarria zabaldu dugu, borrokarako deia luzatu ere, prekarietatearen aurka, zerbitzu publikoen defentsan eta lan, bizi, herri duin baten alde. “Euskal Herria Macron legetik kanpo atxiki nahi dugu”, azpimarratu dugu.

 

 

AZKEN ALBISTEAK | ÚLTIMAS NOTICIAS

0-3 urtekoen zikloko sindikatuak berriz mobilizatu dira, Hezkuntza Departamentuari eskatzeko behingoz har dezan alor honetako ardura

Nafarroako 0-3 hezkuntza zikloko sindikatu guztiek (LAB, ELA, STEILAS, AFAPNA, UGT eta CCOO) elkarretaratzea egin dute gaur Iruñean, Hezkuntza Departamentuaren egoitza nagusiaren parean, Gobernuak ziklo honi dagokionez erakusten duen jarrera axolagabea salatzeko. Ildo berean, apirilaren 11n manifestazioa eginen dutela iragarri dute, Departamentuaren egoitzatik 17:30ean abiatuko dena.

Grebak Arabako aisialdi hezitzailea eta animazio soziokulturalean apirilaren 2a eta 4an, hitzarmenaren negoziazioan akordiorik ez dagoelako

Agerraldia egin dute gaur Gasteizen sektoreko langileek bi greba egunak iragartzeko. Hitzarmen duinik ez badago, zerbitzurik ez dela egongo adierazi dute.

Iruñeko eremu urdinean jarduera ia geldirik egon da grebaren hiru egunetan

Enpresa Batzordeak (LAB, ELA, UGT eta CCOO) astelehenetik egiten ari den grebaren balorazio positiboa egin du, eta ohartarazi du Dornierrek ez badu aurrerapausorik ematen lan baldintzak hobetuko dituen hitzarmenaren negoziazioan, mobilizazioekin jarraituko dutela.