Aurtengo ikasturtean, langileen lan baldintzen etengabeko hondatze baten lekukoak izan gara: azpikontratetako langileak kaleratuak izan direlako, lanpostuak amortizatu dituztelako, malgutasuna handitu delako, ezohiko lanaldiak ezarri direlako, mugikortasun funtzionala indarrean egon delako, abenduan lingote-ontziak eta hodiak taldeko enpresetatik atera dituztelako, enpresa-batzordeak honen berririk izan gabe…
Honez gain, Tubos Reunidoseko presidente ohiak, Abasolo jaunak, “siderurgiako euskal talde handia” sortzearen alde zegoela esan zuen hedabideetan.
Behin mugimendu eta aitorpen hauek aztertu ditugula, LABek bere buruari hainbat galdera egiten dizkio: zein da Ulacia jaunaren eta Tuboseko zuzendaritzaren helburua, altzairutegi handia sortzea? Hala bada, zein da taldeko nahiz azpikontratetako egungo langileen enplegu bermea? Zein lan baldintzetan?
Gure ustez, LABek badaki norantz doan Tubos Reunidos eta Hego Euskal Herriko siderometalurgia-sektorea. Behin, Abasolok, Ulaciak eta Confebaskek irrikaz espero duten siderurgia-sektorearen batasuna lortuko balitz, langileriari eragingo litzaizkiokeen ondorioak ez lirateke onuragarriak izango, asegaitzak diren enpresari horiek poltsikotan milioiak eta milioiak gordetzen nahi dutelako, enplegua suntsitzearen eta lan baldintzak kaskartzearen kontura.
Eta jazoera hauek direla-eta, Eusko Jaurlaritzari eta erakundeei galdetu nahi diegu: zer diote? Zein izango da euren jarrera?
LABek erakundeak, eta batik bat, Eusko Jaurlaritza deitzen ditu, taldearen bideragarritasuna bermatu dezaten, lantokiei eta lanpostuei baldintza duinetan eutsiz. LABek konpromiso argia eta irmoa adierazten du langile guztien etorkizunaren alde borrokatzeko.
