Jaurlaritzak sindikatuekin heziketa berezian erdietsitako aurre-akordioa errespeta dezan mobilizazioak hasi ditu gaur heziketa berezian ordezkaritza nagusia duen LAB sindikatuak. Elkarretaratzea Lakuan izan da, Hezkuntza sailari interpelazio zuzena egiteko. Bertan Isabel Celaari zuzendutako idatzi bat erregistratuko dute sindikatuko ordezkariek.
Elkarrekiko osagarriak diren hiru negoziazio eremutan ari da LAB lanean: enpresetakoan, sektoretakoan, eta baita, egunotan ezagutzera eman denez, sektoreartekoan ere, LABentzat helburu bikoitza duen akordioa lortu nahian.
Egoera kezkagarria da langileontzat. Erreforma desberdinen bidez negoziazio kolektiboaren zentralizazioa, enpresariei lan baldintzak euren kasara moldatzeko aukera ematen zaie, soldatak eta lan baldintzak are eta gehiago erasotzen jarraitzen dute eta hori da datozen erreformek egingo dutena. Eta inolaz ere ez dute enplegurik sortuko, enpresek euren etekinak langileen soldata eta lan baldintzen kontura bermatu nahi dituzte.
Negoziazio kolektiboa bitarteko garrantzitsua da langileen soldatak eta lan baldintzak arautzeko, tresna da. Enpleguaren, soldaten eta lan baldintzen defentsa egitea bermatu behar digun tresna izan behar da. Orain arte ezagutu dugun negoziazio kolektibo eredua, herrialdeko hitzarmenetan oinarritua, goitik eta behetik erasotua izaten ari da. Goitik akordio estatalen bidez herrialdeko hitzarmenak edukiz hustuz eta behetik, enpresetan, enpresariei beraien eskakizunak aldebakarrez inposatzeko aukera emanez.
LAB negoziazio kolektiboaren eskubidearen defentsan, tresnaren defentsan ari gara lanean esparru desberdinetan: sektoreartekoa, sektoreak eta enpresak.
a) Sektoreartekoa
Akordio interprofesionala negoziatzen ari gara.
LABek jartzen dion helburu nagusia da negoziazio kolektiborako euskal eremua blindatzea, euskal esparruaren defentsa. Horretarako, erreforma eta akordio estatalekin desagertze bidean jartzen ari diren herrialdeko hitzarmenak mantentzea da gure proposamena eta akordio interprofesionalaren bidez, estatukoen aurrean lehentasuna ematea, beraz, estatukoak ez dira erreferentzia ezertarako gure negoziazioetan. Akordio interprofesionalak hemengo hitzarmenak estatukoen gainetik egotea bermatu behar du. Akordioa ez da Madrilen negoziatzen dena garatzeko, baizik Madrilekoaren gainetik jartzeko.
Ez da egia UGTk metaleko akordioaren inguruan dioena, herrialdekoen biziraupena bermatzen duela, hain zuzen. Estatu mailako metaleko akordioak eta Madrilen negoziatzen ari direnek (eraikuntza, merkataritzako akordio markoa…) negoziazio kolektiboa zentralizatzea besterik ez dute egiten, negoziazioko gai gehiago estatuko esparrura eramanez eta hainbat irizpide orokor zehaztuz, gero kontuan hartu beharko direnak herrialdeko negoziazio kolektiboan, de facto negoziazio esparru hau hustuz.
Honekin batera enpresetako hitzarmenei ematen zaien lehentasuna mugatu nahi dugu, herrialdeko hitzarmenen bidez. Eta batez ere, enpresetan beherantz negoziatu ahal izateko unilateraltasuna kendu nahi diegu enpresariei. Desadostasun kasuetan derrigorrezko arbitraia nahi dute, honela negoziazio kolektiboa ez da aldeen borondatean oinarritzen, adostasunik ezean hirugarren batek esango duelako zer egin eta hori praktikan, patronalari aldebakartasuna ematea da. Edo ez du negoziatzen edo langileentzat onartezinak diren proposamenak egiten ditu, negoziazioak blokeatu eta ondoren arbitro batek esan dezala.
Beraz, LAB moduan proposatzen duguna da akordio interprofesionalak argi eta garbi esan dezala ez dela derrigorrezko arbitrajerik bultzatuko lan baldintzak aldatzeko edo soldatak ez aplikatzeko.
Borondatea egonez gero egin daiteke, PRECOn iritsi gara akordio batera ELA, CCOO, UGT eta patronala, negoziazio epeak amaitu ondoren adostasunik ez badago ez dela derrigorrezko arbitrajerik egongo. Zergaitik ez dago borondate berdina lan baldintzak edota soldatak ez aplikatzeko klausulekin? Gai horiei buruz hitz egin behar da enpresetan baina beti ere adostasunetan oinarritua.
Akordioa oso zaila ikusten dugu, patronalak negoziazio eremuak mantentzearen truke, euskal esparrua blindatzearen truke, enpresetako lan baldintzak desarautzeko abantaila atera nahi duelako eta LAB ez dagoelako horretarako prest.
LABek, akordioari balio handia ematen dio negoziazio kolektiborako eskubidea mantentzea suposatzen duen neurrian eta azken saiakera egingo du baina akordioa ez da berez helburu bere horretan. Akordioa ez da posible izango LABek bere aldarrikapenei uko eginez eta goitik husten ez dena behetik hustuz.
Eskenatoki guztiak irekita daudenez, akordioarena eta ez akordioarena. Bi aukerak kontuan hartuta ari gara lanean.
b) Sektoreak
Edozein kasutan konfrontazioa eman beharko da. Akordioak esan bezala, tresna mantentzea bermatzen du, edukiak izan ditzan borrokatu egin beharko dugu.
Ikusi besterik ez dago nola dagoen negoziazio kolektiboa, blokeatuta dago, patronalak krisiaren aitzakiaz edota erreformaren zain, negoziazio mahaietan ez duelako eskaintzarik egiten.
Akordio interprofesionalean negoziazio eremuak mantendu eta blindatzeaz ari gara eta bizirik dagoen esparrua mantendu nahi dugu. Zabalik dauden hitzarmenak itxi egin behar dira eta LABek helburu hori lortzeko, bere aldarrikapenak berrikusi egingo ditu negoziazio mahai guztietara proposamen berdina eramanez: KPIaren gaineko soldata igoerak, negoziazio kolektiboaren euskal esparruaren defentsa, atzerapauso berririk ez eta horretarako erreformaren ondorioak gainditzeko proposamenak.
Fase honetan garrantzi berezia ematen diogu soldata igoerari, erreformari aurre egitearekin batera.
Eduki hauekin blokeatuta dauden hitzarmenei irtenbidea emateko prestasunik azaltzen ez badu patronalak, langileei hitzarmenen defentsan kalera ateratzeko deia egin beharko da.
d) Enpresak
Enpresek hitzarmena beraien beharretara egokitu nahi dute enpresetan, lan harremanen desarautzean urrats berriak eman nahi dituzte, soldatak ez aplikatuz, malgutasuna areagotuz, lan baldintzak kaskartuz. Guzti hau enplegua mantentzeko beharrarekin mozorrotuta.
Ez da egia, neurri hauek ez dute enplegua mantenduko, suntsitu egingo dute. LAB krisia hasi zenetik ari da enpleguaren defentsan. Espedienteetan gure jarrera izan da prestasuna agertzea beti ere enplegua mantentzeko konpromiso argiak badaude enpresen aldetik. Enpresariek ez dute nahi izan.
Bestelako neurriekin ere gauza bera egingo dugu, patronalaren proposamenak lekuan lekuko aztertuko ditugu. Neurriak koiunturalak badira, enplegua mantentzeko konpromiso argiak badaude eta enpresaren bideragarritasuna bermatzeko erabakiak hartzen badira alde biko adostasunak bilatu daitezke. Egoera koiunturala oinarri eskubide urraketa estrukturala inposatu nahi badute, akordio sektorialak behin betiko balio gabe uzteko enpresa eremuan, ez dezatela LABekin kontatu.
La dirección se niega a cumplir su compromiso respecto al plan de empleo recogido en el convenio y despide a una trabajadora
Trabajadores de Cementos Rezola darán inicio el próximo 23 de enero, a una serie de paros y movilizaciones para exigir a la empresa un proceso negociador sincero en el que se puedan establecer las condiciones necesarias para que se cumpla el convenio vigente con las garantías debidas. En cuanto a la protesta del próximo lunes, a las 12.30h., y coincidiendo con el paro, se dará inicio a una manifestación que recorrerá las calles de Añorga.
Krisiaren aurka eta lan merkatuaren erreformen aurka hainbat ekimen ari dira burutzen Italian eta horiek areagotu egin dira Europako instituzioetatik inposatutako Montiren gobernuaren neurri ultraneoliberalak ezartzen hasi direnetik. Euskal Herrian burutzen ari garen borroka sindikala eredutzat daukate Italiako hainbat lekutan eta horren berri emateko hitzaldiak antolatu ditu Napolin hilaren 17an eta Milanon 19an Italiako Euskal Herrriaren Lagunak sareak (EHL).
Hoy, 19 de enero de 2012, se ha constituido la mesa de negociación del convenio colectivo en Kutxabank. Comentamos brevemente lo sucedido, las razones y lo que debemos esperar a partir de ahora:
La empresa, CC.OO, ALE, Pixkanaka y GIV han ignorado la convocatoria de negociación de un convenio a nivel de Hego Euskal Herria por LAB, ELA y Aspem, y han acordado constituir mesa de negociación de convenio a nivel estatal.
Se han limitado a realizar numerosos llamamientos al cumplimiento de la Ley, obviando sin ninguna vergüenza la escrupulosa legalidad y preferencia de la solicitud realizada por LAB, y dejando en evidencia una falta de voluntad para consultar y respetar la voluntad de las y los trabajadores de Hego Euskal Herria, e imponiendo una supuesta mayoría de delegados cuyo número y representatividad es más que cuestionable, tal y como se les ha reclamado en más de una ocasión.
No son necesarias mayores explicaciones, simplemente han hecho valer la "representatividad" a la que están acostumbrados y que facilita su labor de gestores de intereses cada vez más particulares.
LAB ha actuado con la mayor responsabilidad, poniendo encima de la mesa tanto la legitimidad de nuestro planteamiento como la importancia de contar con la opinión de la plantilla de Hego Euskal Herria en un aspecto que creemos le va a afectar muy negativamente.
Con el fin de defender los intereses de la plantilla, hemos acudido a la constitución de la mesa dejando constancia expresa de nuestra no conformidad con la representatividad de las y los presentes y con el ámbito elegido.
Indudablemente, nuestra plataforma de reivindicaciones para el convenio va a quedar en un segundo plano. No nos queda otra que reconducir la situación utilizando nuestros espacios habituales: la transparencia, la participación y la implicación en todos los niveles.
NOTA IMPORTANTE: Previamente a la reunión, la empresa ha entregado a las delegaciones sindicales información sobre el cierre de 35 oficinas + 3 de empresas (Vigo, Sevilla y Granollers) que va a cerrar a la vez antes del 31 de marzo. Son 7 de BBK, 1 de Vital y 27 de Kutxa, con 212 empleadas/os que conocerán su destino dentro de un mes.
Euskal Herria, 19 de enero de 2012
