LAB sindikatuaren eskariz, Hutsun Txalaparta Taldeak harri eta egur txalapartarekin Internazionalaren bertsio bat grabatu berri du. Txalaparta Euskal Herriko musika tresna da, dirudienez sagardogileek sagarrak txikitzean egindako jolasaren bidez sortua. Txalapartak elkartzeko deia zabaltzen du lau haizetara, festarako edota borrokarako.
Bideo hau Nafarroako leku ezberdinetan grabatu da; azken irudiak, Iruñeko Gaztelu Plazan. Iruñea izan zen Nafar Estatuko hiriburu, Gaztelar Armadak 1512an indarrez konkistatu zuen arte. Iruñea da LABek proposatzen duen Euskal Estatu Sozialistaren hiriburu. Euskal herritarren, nafar herritarren, erabakitzeko eskubidea aldarrikatzen du LABek, aldaketa soziala gauzatu ahal izateko.
Mundu osoko langileek bere egin duten kantua da Internazionala. Jatorrizko letra, frantsesez, Pariseko Komunako hautetsi Eugène Pottierrek idatzi zuen 1871n. 1888an Pierre Degeyterrek musika ezarri zion. 1892an II. Internazionalak ezagun egin zuen kanta eta ereserkitzat hartu zuen. 1910eko azaroaren 3an mundu osoko langileen ereserki bihurtu zen Copenhageko Kongresu Internazionalean. 1919an III. Internazionalak bere egin zuen eta Sobietar Batasuneko ereserki nazional bihurtu zen, 1943. urterarte. Munduko hizkuntza gehienetan kantatua izan da, tartean euskaraz. Edukiari dagokionez bertsio komunistak, anarkistak nahiz sozialistak egin dira. Bertsio hau, mundu osoko langileei eskainitako omenaldia da.
LABen ibilbide sindikalak 40 urte betetzen dituen honetan, egindako bidearen eskarmentuarekin eta egungo egoerari erantzuteko nahiarekin sindikatuak gogoetarako tartea hartu du. Maiatzaren Leheneko atarian eta Euskal Herriak behar duen eredu sindikalaren inguruko eztabai betebetean murgilduta gauden honetan, sindikatuak gogoeta hau Adierazpen baten bidez publiko egiteko erabakia hartu du.
Adierazpenaren bat eginez, atzoko eta gaurko sindikatuko kide erreferentzialak Donostiako Campus-eko Barriola eraikinean izan dira. Ainhoa Etxaide, LABeko Idazkari Nagusia arduratuko da Adierazpenaren berri emateaz.
-ADIERAZPENA-
Herri gisa gure etorkizuna demokratikoki erabakitzeko eskubidea ukatu egiten digute. Gure ekonomia, gure lan harremanak, gure bizimodua antolatzeko aukera ukatzen zaigu. Noiz eta Euskal Herrian dena posible izan beharko genukeen garai honetan. Garapenik gabeko prozedura instituzionaletan kokatzen da gure herriak izan beharko lukeen status politikoaren inguruko eztabaida. Boterea eta aberastasuna kontzentratzen dutenen aldeko erabakiak ezartzen ari dira, aberatsak gero eta aberatsago izan daitezen, baita Euskal Herriaren ahalmenaren kaltetan jardun behar badute ere. Krisi ekonomikoa koartada politikoa bilakatu da, batere demokraziarik gabe estatu eredu neoliberal baterantz eramateko.
Krisi ekonomiko eta finantzieroak ondorio latzak izan ditu. Miseria gorria zabaldu dute langileon artean. Enplegu suntsiketak eta murrizketen politikek sakoneko krisi soziala eragin dute, milaka eta milaka euskal herritarren bizimodua guztiz baldintzatu eta okertu dute. Krisiaz ez, krisiez hitz egin beharko genuke, krisi honek milaka aurpegi baititu: hor dago ingurumenari eta lurrari egindako sarraskia, hor daude emakumeak, zaintza lan erreproduktiboaren zama bizkar gainean dutela. Bidelagun zaharra dugu krisia, bai, zaharra bezain txarra.
Baina ez gaituzte inolaz ere engainatuko. Orain errekuperazioaz mintzo direnak, ez dira ari urte hauetan lapurtu digutena itzultzeaz. Haien errekuperazioa gure ahultzea da. Haien arnasaldia gure itolarri. Langile gehienoi bizimodua nabarmen kaskartu zaigu. Enplegurako eskubidea ukatzen digutenean, lan baldintzak okertu, pentsioa kaltetu edota prestazio sozialak murriztu, ez dira justuki gure errekuperazioan pentsatzen ari.
Ahalmen osoa eskuratu dute enpresariek, nahi erara finkatzen dituzte lan baldintzak, botere eta tresna guztiak euren eskura jarri dizkiete eta, legea barne. Langileok irabaziak genituen hainbat eskubide, botere publikoek bermatu beharko lituzketenak, banku eta enpresen negozio zerrendara igaro dira.
Ezaugarri bereziak ditu prozesu horrek Euskal Herrian. Erabakiak inposatzen ari dira gobernu eta instituzioetatik, eredu propio bat asmatu eta gauzatzeko anbizioa alboratuta. Tartean, azken hamarkadetako ukazio eta inposizio estrategiek sortu dituzten dependentzia, zatiketa eta desegituraketa egoeretan sakontzen ari dira eta ekonomiaren erabilera politikoa egiten jarraitzen dute. Urte hauetako balantzean doakie, esaterako, gure herriaren ahalmen finantzieroaren likidazioa Nafarroan CANekin eta, momentuz, kontrol publikoaren galera eta pribatizazio bidea EAEn Kutxabankekin. Balantze berean doa, halaber, patronalak eta Jaurlaritzak egindakoa, gure herrian langileon eskubideen defentsarako, negoziazio kolektiborako zeuden gutxieneko baliabide eta estrukturen suntsiketa bultzatu eta onartzea, alegia.
Horren guztiaren aurrean euskal herritarrok ez gara besoak gurutzatuta geratu. Geure lanpostuen defentsan lantokietan antolatu gara eta kalean borroka gogorra egin dugu, lan eskubideen alde, enpleguaren alde, murrizketen kontra, alternatiben eraikuntzan. Buru-belarri murgildu gara aldaketa ekonomiko eta sozialerako oinarriak finkatzen, eta ahalegin horren emaitza da Karta Soziala. Alternatibaren eraikuntzari ekin diogu LABeko kideok, bai Kartaren prozesuan inplikatuz, bai lan munduan aldaketa eragiteko ekimenak sustatuz, lan harreman eredu berri baterako proposamenarekin.
Herri gisa erantzun dugu. Eta erantzuten jarraitzen dugu, gaurko estatusaren ormatzarra pitzatu eta politika zapaltzaileen ankerkeria gainditzeko. Ipar Euskal Herriaren gehiengo sozial eta instituzionalak ekonomikoki eta sozialki garatzeko egiturak eta eskumenak aldarrikatzen ditu. Nafarroako erregimen politiko eta ekonomikoa erabateko krisian dago. Autonomismoaren mugak begiak estalita ere ikus daitezke jada.
Orain eta hemen bi aukera nagusi ditugu: bata, Euskal Herria egituratu eta modu planifikatuan bideratzea; bestea, Frantzia zein Espainiaren menpeko bidean sakontzea, menpekotasunean esaneko eta otzan. Euskal langileok ezaguna dugu dependentziaren emaitza, are gehiago euskal esparruari uko egiten zaionean bertako patronaletik ere. Burujabetza langileon lehen defentsa lerroa da, gaur inoiz baino beharrezkoagoa. Beraz, euskal sindikatuok gaur erronka latzik badugu, horixe dugu erronka guztietan latzena eta aurrena: burujabetza prozesua aurrera ateratzea.
Premia larriak ditugu, bai. Baina baita aukera bikainak ere. Premia bizia dugu testuinguru ekonomikoari erantzuteko eta aukerak eskaintzen egoera politiko-sozialak. Trantsizio betean gaude, aldaketaren noranzkoa dago jokoan. Azken hamarkadetan ezarri zaigun politikaren ardatza bat eta bakarra izan da: urteetan geure borrokarekin lortutako garaipen eta eskubideak suntsitzea. Ezker abertzaleak Euskal Herrian askapen prozesuan urrats esanguratsuak emateko zeuden baldintzak probesteko ekarpena egin du, erabaki historikoak hartuz eta egoera nahiz aukera berriak sortuz. Larrialdi ekonomiko eta soziala gogortu egin da. Aukera politikoak zabal zabalik jarraitzen du, baina prozesu demokratikoa eraikitzeko akordio nahikorik ez da oraino erdietsi.
Trantsizio ekonomiko eta instituzionala, aukera bilakatu behar dugu, gure norabidean garatu. Hortaz, LABek konpromiso berriak agertu nahi ditu.
2.- 40 urteko historian zehar erakutsi bezala, aurrerantzean ere, ikuspegi propioz eta ekimena gure gain hartuta arituko gara testuinguru historiko honetan. Gure konpromisoak oinarri horretatik eraikitzen ditugu.
Ibilian-ibilian 40 urteko bidea egin dugu. Eta, guk bidea egin ahala, bideak gu egin gaitu. Baditugu harro egoteko arrazoiak. Langile izateaz harro gaude, langilerik gabe ez baitago herri bat aurrera ateratzerik. Eta harro gaude, borrokatzen dugun langileak garelako. Harrokeriarik gabe, baina harrotasunez aldarrikatzen dugu LABeko izatea. Harro gaude lau hamarkadetan LABek Euskal Herrian egin duen borrokaz. Harro, askapenerako bidean egiten dugun ekarpenaz eta, harro, zapalkuntzaren kontra borrokatzeko milaka herritarrentzako tresna eraginkor garela jakinda.
Bitartekotzat dugu sindikatua, gurean langileok gara benetako protagonistak. Langileon interesen defentsa antolatzeko tresna da LAB. Euskal Herria Independente eta Sozialista lortze bidean askapen prozesua bultzatzeko bitartekoa da sindikatua.
Prozesu demokratikoa bultzatzeko helburuz dihardugu. Prozesu honetan herritarrok eta eragile sozial, ekonomiko eta sindikalek esku hartze zuzena izan behar dugu nahitaez.
Beharrezkoa dugu burujabetza estrategian klase interesak defendatu eta nagusitzea. Nekez uler daiteke benetako prozesu politiko justua Euskal Herrian, neoliberalismoa ezartzen ari den bazterketa sozial eta autoritarismoarekin.
Langileokiko konpromisoa eta gure izaera nazionala berretsi nahi dugu hemen. Konpromiso horretatik jarriak gara etorkizunera begira. Euskal lurraldeetan martxan diren prozesuetan klase ikuspegitik eta Estatu gisa egituratuko gaituen estrategia ikusmiran iniziatibaz aritzeko asmo betea dugu. Gure autonomia organizatibo eta politikotik, Euskal Herriaren etorkizun askea eraikitzeko bidean sakontzera goaz.
3.-LAB sindikatuak, Maiatzaren Lehenaren atarian, euskal langileriak eta Euskal Herriak dituzten erronka ezberdinei erantzuteko ondoko konpromisoak adierazi nahi ditu:
• Bizitzeko egiten dugu lan, eta ongi biziko bagara ezin digu lanak osasuna lapurtu. Lan osasun eskubi dearen aldeko borroka gure-gurea dugu, eta horrela izaten jarraituko du. Eta badira gehiago: langileon hizkuntz eskubideak, etxebizitza eskubidea, babes soziala eta kalitatezko zerbitzu publiko unibertsalak hizki larriz idatzi ditugu gure lehentasunen zerrendan. Handik eta hemendik aurrerapausoak egiten jarrai tu behar dugu, lan eremu guztietan emakumeenganako diskriminazioa eta zapalkuntza oro gainditzeko aukera berdintasuna ikur dugula.
• Euskal Herriaren biziraupen eta garapen orekatua ziurtatzea da gure erronka, eta bide zuzen bakarra dago hori lortzeko: Euskal Estatuaren sorrera. Horretarako beharrezkoa dugu burujabetza prozesua. Burujabetzaren bideak eskatzen dituen iniziatibak hartzeko konpromisoa berretsi nahi dugu, bai eztabai da eta erabaki sozialak sustatzeko, bai egiturak bultzatu eta eraikitzeko, eta noski, klase interesak ziurta tuko dizkigun ereduan sakontzeko. Hor egongo da LAB aurrerantzean ere.
• Prozesu demokratikoa egonkortzeko, bultzatzeko konpromiso berriak hartuko ditu LABek. Gatazka poli tiko-armatuaren ondorioak behin betiko gainditzea ekarriko duen eszenatoki demokratikoa eta erabakit zeko eskubidea dira gure oinarriak. Norabide honetan, konponbiderako agendarekiko konpromisoa (Aietetik hona egindakoa) eta erabakitzeko eskubidean oinarritutako prozesu eratzaileak artikulatzeko konpromisoa dugu.
• Sindikalismoak Euskal Herrian zabaldu den garai berria irakurtzeko gai izan behar du. Egoera sozial eta ekonomikoaren arrisku eta erasoek ezinezko egiten du egungo ereduan leku bat bilatzeko hautua. Egoera iraultzeko bidea aurkitzea da gure konpromisoa, aukera guztiak arakatuz, gaur ez dauden aukerak gure ekimenez sortuz. Aldaketa politikoen bidez gure herriak behar eta merezi duen aldaketa ekonomiko eta soziala bultzatzeko aukerak sindikalismoa ere interpelatzen du. Erresistentzia, ordea, ez da nahikoa egoe rari aurre egiteko. Sindikalgintzak muga berriak ditu aurrean, eta muga horiek egiturazko arazo bihurtzen ari dira. Baina ez dezagun ahaztu, bizimodu duinaren aldeko borroka bizirik den bitartean, mugimendu sindikala ere bai. Sindikalismoa gaur inoiz baino beharrzkoagoa da, baina eraginkorrak izango bagara sakoneko eztabaidei heltzera behartuak gaude guztiok. Hori da LABen ekarpen nagusia Euskal herria rentzat eta euskal langileontzat hain garrantzitsua den une honetan: sindikalgintza eraberritzeko eztabai da irekitzea, eredu eta estrategia sindikal berrietan asmatzeko.
4.-Euskal Herriko egoerak denon parte hartzea eta eskuzabaltasuna eskatzen du. Maiatzaren Lehenaren testuinguruan, gure konpromisoez eta etxeko lanez luze aritu ostean, honako deia egin nahi dugu:
Euskal Herriko langileoi, zuen lanaren emaitzaz bizi zareten guztioi, bestelako alternatiba eraiki dezakegula adierazi nahi dizuegu. Etsipenak ez du gosea asetzen. Asko gara eta indarra badugu kapitalari boterea lehiatzeko. Ongi bizitzeko eskubidea dugu. Duintasuna eta justizia soziala ardatz izango duen eredua guk sortu behar dugu, bestela ez baita sekula sortuko.
Krisiarena konpondu arte burujabetza bazter utzi behar dela esaten diguten horiek iruzurgile profesionalak dira. Ekonomia, burujabetza prozesua eta prozesu demokratikoa moteldu, alboratu edo gutxiesteko erabiltzen dutenei, gezurrak esateari utzi eta euren jarrera aldatzeko deialdia egin nahi diegu. Ekonomiaren aitzakiaz elite baten interes politikoak nagusitzea gure herriari eta herritarroi iseka egitea da.
Burujabetza prozesua azkartzea da Euskal Herriak aurrez aurre dituen behar eta erronka ekonomikoak asetu eta krisi soziala gainditzeko bide bakarra. Bakarra ez ezik, guztiz zuzena ere bada, prozesu horretan Euskal Herria irtengo baita, oso-osorik, garaile. Langileok borrokan eta Euskal Herria aldaketa bidean, abian gara, tinko eta indartsu, 40 urteko bidea eginda eta etorkizuna irabazteko prest.
Apirilaren 30ean egin dugu EUDELen azken negoziazio mahaia, eta bertan ez da Udalhitz berritzeko akordiorik lortu. Mahaia, udal hauteskundeen ondoren bilduko omen da berriro. LABen iritziz, EUDELen eskaintza eskasa izan da. Udalhitzen inguruko akordio partzial bat baino ez dute mahai gainean ipini eta hori ez da, inondik inora, negoziazio kolektiboa berreskuratzea.
Bestetik, salatu nahi dugu EUDELen dauden alderdi batzuen jokoa ez zaigula onargarria iruditzen. Arazo legalak aipatzen dituzte sarritan, baina aitzakia ederrak dira, beraiek baitira lege horiek egiten dituztenak.
Hala ere, LABen jokabidea serioa izan da eta gure ekarpenak egin ditugu. LABek akordioak blindatzeari ezinbestekoa deritzo eta, horrenbestez, lege edota aurrekontu-zailtasunen aurrean, konpromiso irmoa eskatu dugu hitzartutakoa betetzeko eta instituzioek aldebakarreko erabakirik ez hartzeko.
Negoziazio osoan zehar, udal mailako itunak bultzatu nahi izan ditugu udaletan galdutako enplegu publikoaren berreskurapena eta enplegu publikoa sortzeko. Era zuzenean, langile publikoek emango dituzten kalitateko zerbitzu publikoen eredu berria sustatu nahi izan dugu. 2010etik galdutako eroste ahalmena berreskuratzeko proposamena luzatu diogu EUDELi. Argi utzi dugu lan osasuna ez dugula esku pribatuetan ikusi nahi. Benetako borondatea eskatu dugu Euskara eta Berdintasun plan eraginkorrak sustatzeko….. emaitza, zoritxarrez, ez da izan langileok merezi dugun neurrikoa.
LAB sindikatuak salatu nahi du Europar Batasuneko Justizia Auzitegiak eman duen eta homosexualak odola emateko debekua ahalbidetzen duen epaia. Homofobiaren aurkako borrokan beste atzerapauso bat gehiago eta LGTBI pertsonen aurkako eraso berri bat.
LAB sindikatuak jendartean eta lantokietan homofobia, lesbofobia, transfobia eta orohar, sexu orientazio zein genero identitate ezberdinen aurka ematen diren eraso eta diskriminazioekin amaitu eta desagertarazteko konpromisoan berretsiz jendarte anitzaren aldeko apustua egiten du. Apustu honen atzean dago, heteropatriarkatuak bultzatzen dituen estereotipo, aurreiritzi eta oztopoak gainditzeko aldarrikapena eta LGTBI pertsonen zapalkuntza eta eskubide ukapenen aurkako borroka.
LAB sindikatuak hasiera-hasieratik salatu zuen Estatutuaren araberako Hitzarmen Kolektiboak ez Aplikatzeko Prozedurak Ebazteko Organoa (ORPRICCE) sortu eta ezarri izana, organo horrek, enpresak proposatu dituen ez aplikatzeko neurrien bidez, sindikatuen ordezkaritzarekiko akordio eza desaktibatu nahi duelako, derrigorrezko arbitrajea ezarriz.
LABek ez du, inondik inora, langileen lan baldintzak, inposizioaren bidez, kaskartu nahi dituzten horiek zuritzeko. Ambuibericaren adibidea organo horren benetako helburuaren isla hutsa da. Oraingoan, enpresak organo horrengana jo du, horrela, enpresa honetako langileen lan baldintzei egindako zuzeneko erasoak zuritzeko. Neurri honekin, enpresak, lotsagabeki, soldatak urritzeko eta lanaldi handitzeko erabateko baimena izan nahi du, langileak guztiz babesgabe utziz.
Tamalez, hau ez da adibide bakarra anbulantzietako sektorean. Gipuzkoako anbulantzien probintzia hitzarmena ez dute betetzen aipatu lurraldean diharduten enpresa guztiek eta bakoitzak. Eta Hitzarmen Kolektiboak ez Aplikatzeko Prozedurak Ebazteko Organoa (ORPRICCE), hain zuzen, zuritzen ari da ez-aplikatze guztiak. Organo hori erabiltzen ari dira, anbulantzietako langileak prekarizatuz, bideratzen ari diren neurri guztiak zuritzeko.
Oraingo honetan, salatu nahi ditugu Gipuzkoako anbulantzien herrialdeko hitzarmenean gertatzen ari diren etengabeko ez-aplikatze guztiak. Hitzarmena ez da inongo enpresan betetzen ari; langileak erabat babes gabe geratzen ari dira. Enpresei irmotasunez eskatzen diegu probintzia hitzarmena bete dezatela, eta batez ere, oraingo honetan, Anbuibéricari, enpresa horrek, 2013. urtean, 5.000.000 €-tako cash flow-a sorrarazi baitzuen.
Datu hau kontuan hartuz, ez dugu ulertzen nolatan eska dezakeen enpresak soldatak %14,875ean murriztu behar direla, urteko lanaldia 58 ordutan handitu behar dela, eta horrez gain, gaueko lanaren plusa %6an urritu behar dela eta jaiegunetan lan egiteagatik, plusak 24 €-tan urritu behar direla. Honekin guztiarekin agerikoa da erreformaren ondorio gaiztoa.
Ez dugu onartuko gure eskubideen aurka egin litekeen eraso berririk. Ez ditugu onartuko derrigorrezko arbitraje organoen erabakiak.
La Secretaria General Ainhoa Etxaide y el portavoz para Navarra Igor Arroyo presentaron ayer los actos del Primero de Mayo en Nafarroa. Al igual que en el resto de Euskal Herria, LAB se movilizará en las cabeceras de comarca: Pamplona, Tudela, Lizarra, Tafalla, Altsasu, Bera y Agoitz (todas a las 12:00 menos Tutera y Agoitz media hora más tarde).
Igor Arroyo recordo el encierro que, hace cuarenta años, protagonizaron los mineros de Potasas. "Lucharon en condiciones extremas por sus derechos, fueron despedidos y reprimidos, pero gracias a su lucha y a la de toda una generación el Pueblo trabajador conquistó derechos laborales y libertades sindicales. Sin embargo, una parte del sindicalismo, representada por UGT y CCOO, se subió al carro de una transición amañada. Con la firma del Pacto Intersectorial en 1995 se institucionaliza el Diálogo Social como una de las columnas que sostiene el Régimen navarro".
Arroyo hizo referencia a la Tabla Reivindicativa aprobada por las comisiones obreras en 1974, donde se plantea 40 horas semanales, 30 días de vacaciones, jubilación a los 60 así como la "libertad para decidir sobre la vinculación del pueblo navarro con el resto de los pueblos del Estado español". Según Arroyo, "UGT y CCOO dejaron a un lado esta tabla reivindicativa y firmaron en 1995 la paz social con la Patronal. La Patronal, con la paz social en una mano, con la otra declaró la guerra a la clase trabajadora: subcontratación, precariedad, dobles escalas, privatizaciones". Sin embargo, las luchas de la última década han logrado minar el Régimen y abrir una oportunidad al cambio. "El cambio se abre paso también en lo sindical", afirma Arroyo, "LAB está en máximos históricos mientras que UGT y CCOO consechan el peor resultado desde los 80: no suman más que el 48% de los votos y en los Comités de Empresa no llegan a la mitad de la representación sindical".
Por su parte, Ainhoa Etxaide resaltó la necesidad de "reinventar" el sindicalismo. "Partiendo de la tradición de lucha como la de Potasas, necesitamos repensar el sindicato para ser agente determinante en los retos del futuro". Tras cumplir 40 años de recorrido, LAB está realizando una reflexión estratégica para ello.
Sobre la actualidad, Etxaide denunció que el supuesto crecimiento económico se traduce en crecimiento de beneficios a costa de la clase trabajadora. "Es necesario luchar con cuatro objetivos principales: 1200 euros de salario mínimo, 35 horas de jornada semanal, servicios públicos universales y acceso a la vivienda garantizado. Hay riqueza suficiente para ello, lo que hace falta son decisiones políticas". En este sentido, la Secretaría General de LAB resaltó la importancia de conseguir una mayoría parlamentaria proclive al cambio en las elecciones de mayo. "Es necesario un cambio en las instituciones, pero la garantía del cambio real reside en la movilización sindical y popular".
Eragile sozial eta sindikalek Abiadura Handiko Trenaren proiektua geldi dadin eskatzeko manifestazioa deitu dugu datorren ekainaren 13rako Donostian, "AHT Gelditu Orain! ¡Parad ek TAV ahora!" lelopean arratsaldeko 17:30ean irtengo da Alderdi Ederretik. Deiatzaileek AHTaren kontrako manifestua aurkeztu dute eta bertara atxikitzeko deia luzatu die era guztietako talde eta elkarteei.
Proiektu hau inposatu nahian ari direnek ez digute esaten zenbat diru gastatu duten orain arte eta ez dakite zenbat gehiago beharko den aurrerantzean, ezta noiz amaituko dituzten lanak ere. Gero eta zalantza gehiago Euskal Herrian sekula eginiko inbertsio handienaren gainean, bultzatzaile burugogorrei errealitatea ikusten uzten ez diena: Paris eta Madrilekin loturarik ez dauka eta, gainera, Bilbo, Gasteiz eta Donostia artean aurrikusitako denborak gero eta handiagoak dira, autoen edo autobusen ia parean egoteraino. Maila bereko zentzugabekeria ikusi dezakegu Nafarroan, inondik inora ez doan AHTa eraikitzen ari baitira, Aragoirekin eta EAErekin loturarik ez duena.
Estrategikotzat saldu nahi izan diguten proiektu honi errealitatea gailendu zaio. Eraikuntza lanek ekarri behar omen zuen bultzada ekonomiko handia ez du inork ere ikusi, hango eta hemengo alderdi politikoetako lagun minak diren eraikuntza enpresario handiek izan ezik, poltsikoak ondo bete dituztenak, gero eta maizago azaleratzen diren ustelkeria kasuak lekuko. Prekarietatea eta lan istripuak AHTko lanetan ari diren langileen eguneroko ogia dira, beraietako gehienak azpikontraten eskuetan harrapatuta, lan eta segurtasun baldintza negargarrietan, honez gero 7 hildako eragin dituztenak.
Diru-xahuketa honen erantzuleek, EAJ-PNV, UPN-PP eta PSE-PSN-PSOE, ez daukate inongo arazorik urtero aurrekontuen zati handi bat obra honetara bideratzeko. Badakite diru hori maileguan eskatu behar dela eta gero eta zor handiagoa pilatzen dutela eskuetan dituzten gobernuen gainean. Aldi berean, gainera, esaten digute ez dagoela dirurik gizarte zerbitzuetarako eta kultura edo ekonomiako bestelako arloetarako.
Politika honek oso ondorio larriak dakartza eta are larriagoak izango dira ez badugu erokeria hau geldiarazten: zenbat eta gehiago itxaron proiektu hau geldiarazteko, ezbehar ekologikoa are handiagoa izango da eta galera ekonomikoak eta ondorio sozialak are sakonagoak. Ondorio guzti horiek gure seme-alabek ere ordainduko dituzte, AHT erabiltzeko aukerarik izan gabe gainera. Izan ere, mantenu gastuak ordaindu ahal izateko txartelei jarri beharko zaizkien prezioak oso gutxik ordaindu ahal izango dituzte. Hor daukagu, adibide gisa, Bartzelona eta Paris lotzen dituen AVEa, kiebran dagoena aurrikusitako bidaiari kopurura hurbildu ere ez delako egiten.
Egoera hau ikusita, adierazpen hau sinatzen dugun herritar eta elkarteek ondorengoa exigitzen dugu:
1.- Berehala AHTko lanak geldiarazi ditzatela.
2.- Proiektu arranditsu honi bideratzen zaizkion diru-partidak erabili daitezela une honetan jendarteak dituen benetazko premiei: osasuna, hezkuntza, etxebizitza, gizarte-zerbitzuak… euro bat gehiago ere ez AHTrako!
3.- Ireki dadila eztabaida tekniko, sozial eta politikoa azpiegitura honen inguruan, herritarren partehartze, informazio eta erabakitze prozesu batekin batera, guztion artean erabaki dezagun zer egin proiektu honekin.
Era berean, deia luzatzen diegu herritar eta elkarte guztiei bat egin dezaten ekainaren 13an Donostian helburu honekin egingo dugun nazio-manifestazioarekin.
DEIALDIAK:
– Maiatzak 30, MENDI MARTXA ATXONDON goizeko 10etan eta ekitaldia arratsaldeko 5etan
– Ekainak 13, MANIFESTAZIO nazionala DONOSTIAN, 5’30ean Alderdi Ederretik abiatuta
MANIFESTUARI ATXIKIMENDU BILKETA. Sostenguak honako helbidera bidaltzea eskatzen da:
ahttavgeldituorain@gmail.com
DEITZAILEAK
AHT Gelditu! Elkarlana, Mugitu!, Fracking EZ, Ekologistak Martxan, Eguzki, LAB, STEE-EILAS, ESK, EHNE, CNT, Euskadiko CGT/LKN, HIRU, Berriotxoak, Duintasuna, Euskal Herriko Bilgune Feminista, Ernai, Ikasle Abertzaleak, Gazte Abertzaleak, Komite Internazionalistak, Askapena, EHE, KEM-MOC, Sare Anti-Faxista, EH Sozialista, Ruti-Distri, ATTAC, Mutriku Kultur Taldea, ETA GEHIAGO…
MANIFESTUARI ATXIKIMENDU BILKETA. Sostenguak honako helbidera bidaltzea eskatzen da:
ahttavgeldituorain@gmail.com
![[#M1LangileokBorrokan Zumaia] Zestoara bidean dira 60 bat lagun euriari aurre eginez.](https://pbs.twimg.com/media/CD6LHnqWAAARSkW.jpg)
