2025-12-14
HomeEkintza SindikalaMaiatzaren Lehena. Igor Arroyo, LABeko koordinatzailea orokorraren interbentzioa

Maiatzaren Lehena. Igor Arroyo, LABeko koordinatzailea orokorraren interbentzioa

Donald Trump albistegietan azaltzen zaigu, egun batean bai eta bestean ere bai. Gizon harroa da. Klasista. Arrazista. Misoginoa. Depredadorea.

Ordezkatzen duen Inperioa ere halakoxea da: harroa, klasista, arrazista, misoginoa, depredadorea.

Estatu Batuek beren neurrira egindako globalizazio kapitalista inposatu dute kasik mundu osoan. Eroskeriaz batzuetan, indarkeriaz askotan.

Orain, euren nagusitasuna kolokan ikusita, mozorro oro kendu dute. Orain oligarkak dira Gobernuaren bozeramale. Konkista berriekin mehatxu egin dute. Gerra komertzialari ekin diote.

Ez dirudi Estatu Batuen gainbehera baketsua izango denik. Baina Inperioa ahalguztiduna zirudienean bezala, orain ere, mundu berri baten itxaropena hauspotzea, mundu berri baten emagin izatea, dagokigu guri.

Hauxe da Maiatzaren Lehenak urtez urte gogora ekartzen diguna: bestelako mundu bat posible da, bestelako mundu bat beharrezkoa da. Eta guri dagokigu egunez egun mundu berri hori zabaltzea, mundu berri horren emagin izatea.

Badira 80 urte Munduko Federazio Sindikala sortu zenetik. Oztopoak oztopo, 80 urtetako ibilbide borrokalaria aldarrikatzeko eguna da gaur. Klase harrotasuna eta klase elkartasuna adierazteko eguna da gaur. Internazionalismoa eta antiinperialismoa aldarrikatzeko eguna.

Gaur gure bihotzaren zati bat Habanan dago. Eta Kubako Herriarekin batera aldarrikatzen dugu: Amaitu dadila blokeo kriminala!

Gure bihotzaren beste zati bat Gazan dago, Palestinar Herriaren ondoan. Eta aldarrikatzen dugu: amaitu dadila genozidioa!

Askatasuna Palestinarentzat, Kubarentzat, Sahararentzat, munduko herri guztientzat!

——————————–

La élite económica vasca abrazó con entusiasmo la globalización capitalista. Y las instituciones vascas, en manos del PNV y UPN, dejaron de hacer política industrial. Lo fiaron todo a la iniciativa empresarial. Y ahora que Estados Unidos amenaza con aranceles, no son capaces de hacer un plan industrial. Es decir, el partido que durante décadas alardeó de buena gestión, ha tenido que subcontratar el diseño de un plan porque no tiene ninguno.

El PNV apoyĂł una UniĂłn Europea tutelada por Estados Unidos, apoyĂł el ingreso en la OTAN, apoyĂł la guerra en Ucrania. Y ahora que Estados Unidos retira su tutela, el PNV apuesta por la militarizaciĂłn de Europa. El militarismo es un error: destruye la vida, acelera la crisis ecolĂłgica y genera recortes sociales.

Nosotros y nosotras nunca aceptamos la tutela de Estados Unidos sobre Europa, por eso le dijimos no a la OTAN en 1986 y no a la Guerra de Ucrania en el 2023.

Nunca confĂ­amos en la doctrina neoliberal del crecimiento perpetuo. Porque sabĂ­amos, porque sabemos, que choca con los lĂ­mites fĂ­sicos y biolĂłgicos del planeta.

Nunca nos creímos aquello del sueño americano. Porque sabíamos, porque sabemos, que el sueño de una minoría privilegiada conlleva la pesadilla para la mayoría del planeta.

Por eso, ahora, decimos: es hora de cambiar de rumbo. Hay que terminar con la inercia, el seguidismo, la subordinaciĂłn que han caracterizado la gestiĂłn del PNV. Euskal Herria puede y debe transitar hacia un horizonte de paz, de paridad, de justicia social, de soberanĂ­a popular.

En estos momentos de cambio, de zozobra, necesitamos más soberanía para proteger a la clase trabajadora. Más soberanía para repartir el empleo, los cuidados, la riqueza. Más soberanía para cambiar nuestro modelo de producción y consumo. Más soberanía para contribuir, desde Euskal Herria, a la construcción de un modelo económico y social que ponga a la vida en el centro.

——————————–

Zorionekoak gara! Zorionekoak gara, Euskal Herrian, badagoelako burujabetzaren, eraldaketa sozialaren, eraldaketa feministaren aldeko esparru zabala.

Zorionekoak gara, azken urteotan borroka sozial eta sindikal ugari izan ditugulako. Horiei esker, agenda politikoan euskal langileontzat garrantzitsuak diren gaiak kokatu ditugu: osasun sistema, zaintza, etxebizitza, pentsioak, gutxieneko soldata.

Agenda politikoan daude, eta hori ona da, baina ez da nahikoa. Borroka egiten jarraitu ezean, ez da egongo sakoneko aldaketarik eremu horietan. Eusko Jaurlaritza berriak ez du asmorik sakoneko aldaketarik egiteko. Pradalesek formak aldatu ditu, baina ez funtsa.

Hori ikusi dugu, behintzat, zerga erreformarekin: EAJ eta PSEk elite ekonomikoen pribilejioei eutsi diete. Hori ikusten ari gara, halaber, osasun mahaian: Jaurlaritzak ez du nahi osasun arloko enpresa pribatuen interesak ukitzerik.

Bada, orain arte egin bezala, borrokaren bidez gure aldarrikapenak bururaino eramango ditugu. Hiru lehentasun ditugu datozen hilabeteei begira.

Lehena: zerbitzu publiko sendoak garatzea, herritar guztiei osasuna, zaintza, hezkuntza eta etxebizitzarako eskubidea bermatzeko.

Bigarrena: industria politika berria abian jartzea, hiru irizpidetan oinarrituta: trantsizio ekosozialaren planifikazioa, esku hartze publikoa eta langileen parte hartzea.

Eta hirugarrena: herritar guztiei oinarrizko diru-sarrerak bermatze, arrakala matxista eta arrazistak ezabatuz.

————————————————-

La lucha por una pensiĂłn y por un salario mĂ­nimo es una lucha histĂłrica de la clase trabajadora. Es una lucha que entronca con la esencia del sindicalismo: la solidaridad de clase.

Solidaridad de clase es lo que practica semana tras semana el movimiento de pensionsitas de Euskal Herria. Consiguió su propósito inicial, la revalorización de las pensiones. Pero sigue en la calle demandando una pensión míinima digna. ¡Eskerrik asko por vuesto ejemplo!

La lucha por una pensión y por un salario mínimo se basa en una premisa tan simple como contundente: no vamos a permitir que nadie, nadie, se quede atrás. Queremos condiciones de vida dignas para nuestra gente, para el conjunto de la clase trabajadora, sea cual sea el sexo, género, origen, opción o condición.

Y es una lucha que mejora la correlación de fuerzas para el conjunto de la clase trabajadora, puesto que frena la presión patronal a la baja también en aquellos sectores con mejores salarios.

Es una lucha tan importante que hemos decidido doblar la apuesta. No es una sino dos las vĂ­as que tenemos en marcha para implementar un salario mĂ­nimo propio en Hego Euskal Herria.

La primera es la vía de la negociación colectiva. La Patronal, nerviosa, se ha negado a constituir la mesa de negociación, tanto en Nafarroa como en Araba, Bizkaia y Gipuzkoa. Este es el verdadero talante de Confebask. Habla de diálogo pero se niega a negociar sobre una cuestión básica, a pesar de que lo pidan todos los sindicatos, a pesar de que lo pida el Parlamento y el Gobierno Vasco.

Es una burla: Confebask se autoproclama representante Ăşnico de la parte empresarial, recibe subvenciones, obtiene reconocimiento institucional, obtiene benficios fiscales y… Âż quĂ© da a cambio? Nada. Ni siquiera se sienta en la mesa. Confebask chupa del bote y luego no cumple con su obligaciĂłn de negociar. Eso tiene un nombre: parásito. Confebask se comporta como un parásito de la sociedad.

Pues bien, queremos que hoy quede claro, señores y señoras de Confebask: no aceptamos su negativa. Vamos a denunciar su hipocresía. Vamos a luchar por dignificar los salarios en todos los ámbitos. Vamos a reforzar la lucha sindical. Si no quieren taza, ¡tendrán taza y media!

———–

Gainera, badugu bigarren bide bat gutxieneko soldata propioa eta duina lortzeko. Langileen Estatutua aldatu nahi dugu, Hego Euskal Herriko Gobernuek gutxieneko soldata ezartzeko eskumena har dezaten.

Gaur, Maiatzaren Lehena, sinadurak biltzen hasi gara, gure ekimena Legebiltzarretara eramateko. Ahalik eta sinadura gehien behar ditugu, gure ekimenak indarra har dezan. Gaurtik hasita, zabal dadila ekimen hau lau haizetara. Goazen lantokietara, goazen ordezkaritzarik gabeko langileengana, goazen auzoetara, koadriletara.

Sinadura bilketa honek balio bikoitza dauka. Klase kontzientzia eta elkartasuna aktibatzeko ariketa erraldoia da. Eta era berean, burujabetzaren aldeko ariketa ere bada. Egungo autogobernuaren gabezi handienetako bat da, hain zuzen ere, gutxieneko soldata eta pentsioa legez ezartzeko eskumenaren falta.

Aberri Egunaren harira, Euskal Herriaren nazio aitortzan eta erabaki ahalmenean urrats berriak emateko aukera izan dugu hizpide. Guk argi esan dugu eta gaur berriro esango dugu: orain arte egin bezala, sindikalismo independentistak aukera hori gauzatu dadin ekarpena egin behar du.

Nazio aitortza eta erabakitzeko eskubidea behar dugu, Euskal Herria bizi dadin, euskal herritarrok aske izan gaitezen, euskaraz bizi ahal izan dezagun, euskararen aurkako oldarraldiarekin amai dezagun.

Nazio aitortza eta erabakitzeko eskubidea behar dugu, enplegua, zaintza lanak eta aberastasuna banatzeko. Euskal herritar orori bizitza bizigarria bermatzeko.

AZKEN ALBISTEAK | ĂšLTIMAS NOTICIAS

LABek astearteko mahai negoziatzailean borrokatuko ditu Arabako adinduen egoitzetako hitzarmeneko proposamenean falta diren edukiak

LABek Arabako adinduen egoitzetako eta etxebizitza komunitarioetako lehen hitzarmeneko proposamenean lortutakoak modu positiboan baloratzen ditugu, izan ere, sindikatuak azken sei urtetan borrokatu dituen aldarrikapenak...

LAB sindikatuak Arabako adinduen egoitzetako hitzarmenaren inguruan jasotako proposamenaren aurrean, gaurko delegatu asanblada deitu du, posizio bat zehazteko

6 urteko borroka eta 60 greba egun ostean, sindikatuak balorazio egoki bat egin behar du, patronalak igorri duen proposamenaren inguruan.  LAB sindikatua sektoreko langileekin batera...

Pasaiako Udalak azpikontratatuta duen etxez etxeko laguntza zerbitzuaren inguruko akordioa lortu dugu

ELA eta LAB sindikatuek hitzarmen kolektibo berri bat sinatu dute Pasaiako udalak Matia Goxara enpresaren bidez azpikontratatzen duen Etxez Etxeko Laguntza Zerbitzuko langileen lan-baldintzak arautzeko.