Langabetuen erdiak ez du inolako prestaziorik jaso-tzen. Lanean dauden 10 langiletatik 2 pobreak dira. 200.000 lagun baino gehiago pobrezia egoeran bizi dira. 35.000 familia baino gehiago inolako diru sarrera barik bizirauten dira. Eskandaluzko zenbakiak dira denak. Are eskandalagarriagoak gutxi batzuen irabazi mailen datuek ere azken urteotan etengabean gorantz egin dutela ikusita.
Muturreko egoerak biderkatzen ari dira. Euskal Herrian gosea pasatzen ari da. Gehiengoaren pobrezia eta prekarietate laboral zein sozialean oinarritutako sistema finkatzen ari dira: herritarrak eta herritarren eskubideak zapaltzean eta gehiengoaren kontra bortxakeria ekonomikoa aplikatzean oinarritzen den eredua. Eta hau guztia kapitalak aginduta, Europatik planifikatuta, Espainiatik inposatuta eta Euskal Herriko gobernuek aplikatuta burutzen ari da.
Krisia aitzakia, gestio guztiz antidemokratikoa egiten ari dira. Hori delako euren eredua inposatzeko daukaten modu bakarra. Hor ez dago krisiaren irtenbiderik; aitzitik, Euskal Herria krisi sakon eta luzera zein menpekotasunera kondenatu nahi dute, ez dagoelako pobrezian oinarritutako eredu sozial eta ekonomikotik Euskal Herriarentzat etorkizun posiblerik.
Eredu propio bat behar dugu, Madriletik edota Parisetik, banka handiaren eta multinazionalen eskutik, inportatu edo inposatuko ez dena. Eredu benetan demokratikoa, langileriaren parte hartze efektiboaz eraikiko dena.
Erantzuna eta mobilizazioa dira gai hau Euskal Herriko gobernuen agenda politikoan kokatzeko daukagun tresna eta krisi hasieratik mobilizatzeari ekin diogu, 6 greba orokor tarteko. Eta, eredu horren funtsa izango den karta soziala amaiturik, tresna hori eskutan daukagula, bigarren faseari ekingo diogu: herriaren aldarrikapena errespetatzera behartuko ditugu instituzioak, herriaren aginduak direlako jarraitu eta bete behar dituzten bakarrak
Bide hori egiteko prest daudenekin gu ere bide horretan gure babes osoa emateko prest gaude, instituzioek, herri osoarekin batera, ezetz borobila esan diezaieten kapitalaren aginduei eta Madrileko zein Pariseko inposaketei.
Euskal Herriak bere bidea egin behar du. Bagoaz bide bide hori egiten. Eta bide horretan langileriaren, langile klase osoaren, herriaren, protagonismoa funtsa izango da Euskal Herria eraikitzeko. Gure indarrez eraikiko da ala ez da izango. Langileriaren Euskal Herria izango da ala ez da izango.