LABek doluminak helarazi nahi dizkie Xabier Reyren senideei, lagunei, ingurukoei eta ezker abertzalearen familia osoari. Esan nahi diegu ez dugula etsiko euskal preso politiko guztiak kalera atera arte, eta ez dugula etsiko herri honen askatasuna eta bakea lortu arte.
2008an atxilotu zutenean LABeko delegatua zen Xabier Rey, Neumáticos Iruña enpresan. Polizia Nazionalak torturatu egin zuela salatu zuen orduan. Ordutik hona, kartzela politikaren aurpegirik krudelena ezagutu zuen Reyk, dispertsioa, urruntzea eta muturreko isolamendua. Etxetik 1.000 kilometrotara hil da, Cadizeko Puerto III kartzelan, aurretik Andaluziako beste espetxe batzutan egon ondoren, Algecirasen zein Almerian.
Heriotza honen atzean, beraz, salbuespen legedia dago, egun indarrean dagoen espetxe politika. Urrunketa, dispertsioa, isolamendua… Eta legedi horrekin amaitu beharra dago. Beranduegi da dagoeneko, beranduegi legedia horrek konfrontazio eta gerra logika bati erantzuten diolako, eta herri honek, euskal gizarteak, aspaldidanik bakea nahi duelako, konponbidea nahi duelako.
Entzuten ari gara beharrezkoak direla iraganeko minaren aitortza, erreparazioa eta elkarbizitzaren eraikuntza, baina ezin ditugu ahaztu oraindik ere indarrean dauden eskubide urraketak, oraindik ere sortzen ari diren biktima berriak, eta sor daitezkeenak, horiek ekiditeko erabaki eta neurri berriak jartu ezean.
Argi dugu indargabetu egin behar direla biktima eta sufrimendu berriak eragiten dituzten politikak. Zentzu honetan, premiazkoa da euskal presoek jasaten dituzten salbuespenezko neurriak desaktibatzea, isolamendu egoerak amaitzea, lehen gradutik ateratzea eta Euskal Herrira gerturatzea, preso guztiak etxeratze bidean kokatuko dituen prozesu baten baitan.
LABek dei egiten die euskal langileei heriotza salatzeko egingo diren mobilizazioetan parte hartzera.
