Joan den otsailaren 15ean, Osasunbideko eta Foru Administrazioko milaka langilek eta Zerbitzu Publikoen defentsarekin konprometitutako herritar askok Iruñeko kaleak bete zituzten, zerbitzu horiek ematen dituzten langileentzako lan-baldintza duinak aldarrikatuz. Goizeko kontzentrazioak, Nafarroako Jauregiaren ondoan, eta arratsaldeko manifestazioak parte-hartze handia izan zuten, eta greba-egun baten arrakastaren benetako adierazlea izan ziren. Bestalde, greba-egun hori ezin da parametro konbentzionaletan neurtu, Administrazioan enpresari kalte egiten dion ekoizpen-jarduerarik geldiarazten ez den unetik, beti gehiegizkoak izaten diren gutxieneko zerbitzu batzuez gain.
Hala ere, eta aldarri hori gorabehera, Nafarroako Gobernuak sindikatuen eskaerak benetan negoziatzeari uko egiten jarraitzen du. Osasun Sailak eta greba-batzordeak hilaren 15a baino lehen izandako bilera bakarra ezin etsigarriagoa izan zen, Administrazioak mahai gainean jarritako aldarrikapen guztiak bata bestearen atzetik arbuiatuz eta sindikatuek beren planteamenduei egindako alegazio bakar bat ere onartu gabe.
Hilaren 17ko Mahai Orokorraren bilera ere ez zen desberdina izan, eta Osasun Sailak Medikuen Sindikatuarekin lortutako akordioa inposatzen jarraitu zuen, beste proposamen sindikal batzuei buruz hitz egin nahi izan gabe.
Nafarroako Gobernuak legealdi osoan iruzur egin digu, ordainsari igoerarik ezin dela egin esanez. Orain medikuen soldata hamahiru milioi euroko kostuarekin igoko du eta uko egiten dio edozein soldata hobekuntza plantillara hedatzeari, krisi ekonomikoaren testuinguruan, non langile publikoek gasaren, erosketa-saskiaren, gasolinaren eta hipotekaren igoera handiari aurre egin behar baitiote, gainerako herritarrei gertatzen zaien bezala.
Administrazioak uko egiten dio desberdintasun ugariak zuzentzeari, langileen zati bati prestakuntzan emandako denbora konpentsatzeari, zerbitzu publiko hobea eskaini ahal izateko. Baina bai ordea, beste kolektibo batzuei karrera profesionalaren bidez konpentsatzen die. Eta, era berean, ez ditu sindikatuak plantillak behar bezala egituratu eta dimentsionatuko dituen antolaketa-eredu bat eraldatzen parte hartzea nahi.
Administrazioak Medikuen Sindikatuarekin baino ez du negoziatzen, eta, Osasuneko zuzendari nagusiaren beraren arabera, greba deitu baino lehen egiten du, hau da, edozein negoziazio-eremu legitimotatik kanpo. Gainerakoei bere antzerkiaren parte izatea baino ez digu eskaintzen, figurante soil gisa.
Horregatik, LAB, SAE, UGT, ELA eta CCOO sindikatuok, otsailaren 15ean Osasunbidea-Nafarroako Osasun Zerbitzuan greba deitu zutenek, gobernuaren itxikeriaren eta negoziatzeko borondate ezaren aurrean, baina langileek hilaren 15eko mobilizazioei emandako babes zalantzagabeak ematen dien legitimazioarekin, martxoaren 23an beste greba-egun bat deitu behar dute, lantokietan batzarrak eta beste protesta-ekintza batzuk egin ostean.
Era berean, egungo Osasuneko zuzendari nagusiaren solaskide gisa konfiantza erabat galdu dutela jakinarazi dugu, medikuen kolektiboarekin zerikusirik ez duen edozein eskarirekiko entzungor, proposamenen klasismo nabarmena eta sindikatuekiko tratu desberdina direla-eta. Hori dela eta, greba-batzorde honekiko interlokuzioa ez izateko eskatzen dugu, greba gertatzen denean. Bada garaia funtzio publikoa azaltzeko, eta ez Artundo jaunak, zergatik ezin den Osasunbidean plantilla osoarentzat lan-hobekuntzarik ezarri. Zergatik, kolektibo batzuentzat aurrekontua badago eta ez beste batzuentzat. Zergatik ez du, eta ez du lehentasunik izan Osasunbideko plantillak, eta zergatik jarraitzen duen mantentzen eta kreditua ematen Osasuneko zuzendari nagusi honek, agerian utzi baitu ez dagoela tresna negoziatzailerik eta interesik kalitatezko osasun-sistema publiko bat balioesteko eta garatzeko, ustezko “hobekuntzen” banaketa interesatu, elitista eta ezeraginkorraz harago.