Langileen borrokari esker enpresa negoziatzera behartu eta hobekuntza batzuk erdietsi dira Lasarteko lantegiaren kasuan. Gasteizkoari dagokionez, zentroarteko batzordetik at egoteko beharra nabarmendu dugu.
Ezer baino lehen, zorionak Michelingo langileei, beren borrokari eta konpromisoari esker enpresa negoziatzera behartua izan delako eta, hala, ez duelako nahi zuen hori lortu: negoziazio laburra, borrokarik gabea eta lan-baldintzetan beheranzko joera duena.
Enpresak negoziazioaren hasieran aurkeztu zuen proposamena atzerakoia izan zen, lan baldintzak okertzen zituen. Horrek langileen haserrea eragin zuen, eta beren batasunarekin eta borrokarekin, Michelin bere planteamenduetan atzera egitera behartu zuen. Beraz, borrokak merezi duela argi geratu da.
Borroka horri esker, langileen lan-baldintzetan hobekuntzak lortu dira, hala nola, kontratazio berrietarako soldata-eskala bikoitza kentzea eta lanaldiaren murriztea Team Building delako jardunaldia kentzen.
Bestalde, Lasarteko nahiz Gasteizko plantillek oso argi dute Michelinen estatu mailako zentroarteko batzordetik kanpo egotearen garrantzia, LABen Euskal Herrian negoziatu eta erabaki beharra defendatzen baitugu, eta Gasteizen ez da halakorik ahalbidetu. Arabako hiriburuko lantegiko beharginek akordioari ezetza emateko bozkatu zuten, baina estatuko zentroartekoaren barruan zegoenez eta hor baiezkoa nagusi izan zenez, emaitza ez zen errespetatu.
Beraz, beti defendatu izan duguna defendatzen jarraituko dugu LABen, hau da, estatuko negoziazio-esparruetatik kanpo egoteko beharra. Ildo horretan, erreferendum bat bultzatuko dugu Gasteizko lantegia, Lasartekoa bezala, estatuko negoziazio-eremutik kanpo egon dadin, hemen lan egiten dugulako, hemen negoziatzen dugulako eta hemen erabakitzen dugulako.
