Aurreko hitzarmena negoziatu zenetik (2013-2016) irabazi itzelak izan ditu enpresako Zuzendaritzak, beti ere, langileen lan baldintzen kaltean.
Horregatik LABek, hitzarmen honetan honako edukiak babestu ditu: aukera berdintasunen hobekuntzan oinarritutako plataforma, behin-behinekoek jasan behar izaten duten behin-behinekotasuna eta mugikortasuna modu objektibo batez geldiaraztea, aurreko hitzarmenean ezartzen zen lan-malgutasuna geldiaraztea, aparteko orduen gehiegikeria geldiaraztea eta langile guztiok geure lanarekin sortu dugun aberastasuna zuzentasun handiago batez banatzearen alde egitea.
Horrengatik diogu hitzarmen hau ez dela batere ona Tubacexeko langileentzat, azken 4 urteotan bizi izan ditugun egoerak ez dituelako konpontzen. Hala ere, ELAren eta CCOOren sail sindikalek eta independenteek ziurtatzen dute beraiek ondo ari direla, eta hori, guk behintzat, ez dugu zalantzan jarriko.
Zuzendaritza batek akordio hau txalotzen duenean, bake soziala eta haren enpresa proiektua garatzen irauteko gaitasuna bermatzen diola baieztatzen duelako, horrek adierazten digu zerbait txarto egiten ari garela (ez deritzagu txarto enpresa batek haren proiektua garatu nahi izateari), baizik eta Tubacexi dagokionez, duela 10 urte baino gehiago, gai garrantzitsu guztiei buruzko negoziazioak, akordioak lortzekotan, inbertsioen xantaiepean egiten direlako. Hitzarmen honen negoziazioa horren adierazgarria izan da.
Sinatu duten sindikatuek esan digute lau urteko epean 25 milioi euro inbertituko dituela enpresak. Eta guk galdetzen diegu. Zertan inbertitu behar dute? Gure lan baldintzak hobetuko dituzte? Behar adinakoa izango da inbertsio hau? Tamalez, galdera horiek ez dute erantzunik.