Duela urtebete hasi ziren sektoreko gure ordezkariak hitzarmena berritzeko asmo handiko proposamen bat garatzen, bi helburu nagusiekin: Gehiengoa duen sindikatua bultzatu negoziazio mahaia deitu zezan eta patronalak negoziatzera eser zitezen derrigortu.
Negoziazio-mahaia otsailean eratu behar zen, baina patronalek egutegi zailtasunak zeuzkatenez, eta beraien ordezkaritza nola neurtu ez zekitela-eta, maiatzera arte ezin izan genuen mahaia eratu. Bi hilabeteko esprinta eta bost negoziazio bileren ostean, sindikatu nagusia eta patronalek aurreakordioa erdietsi dute:
- – Soldatei dagokienean, lehenik, 2009tik 2023rako Estatuko KPIa berreskuratzea dakar soldata-tauletan eta, bigarrenik, KPIaren igoeraren %85a soldata errealei dagokienez. Estatuko KPIaren hurrengo urteetako igoerak ere bermatzen ditu aurreakordioak. 2027ko abenduaren 31era arte, hain zuzen.
- – Lizentzien atalean, estatuko legeriak ekarritako berrikuntzak jaso besterik ez du egiten.
- – Urteko lanaldia 8 ordu murriztuko da hitzarmena indarrean egongo den 4 urteetan.
- – Lan-erreformen aurrean langileen eskubideak babestuko dituzten klausulak jasoko ditu.
- – Euskara sustatzeko, sexu, genero eta sexu-orientazioaren araberako jazarpenaren kontrako neurriak eta protokoloak garatzeko aukera emango ditu.
Aurreakordio horrek ez ditu gure proposamenak jasotzen dituen gutxieneko baldintzak bermatzen. Izan ere, LABen epe laburreko hitzarmen baten alde egin nahi genuen. Berreskuratze ekonomikoaz gain, atzerapenak ordaintzearen eta antzinatasuna berriro saritzearen alde geunden urteetako izoztearen kalte-ordain bezala. Bizitza erdigunean jartze aldera, aldiz, lanaldi murrizketa nabarmenagoa eta lizentzietan hobekuntzak ere ezinbestekotzat jotzen genituen. Ordea, lizentziek ez dute hobera egiten eta urteko lanaldi-murrizketa anekdotikoa da. Zentzu horretan, tamalgarria da Estatutik aurki heldu den lan-legediak aurreakordioan adostutakoa hobetzea. Lan Harremanetarako eta Babes Sozialerako Euskal Esparru batean sinesten dugu, eta esparru propio hori defendatzeko, Estatuko lan-legediaren aurretik Euskal Herriko sektoreko hitzarmenetan hobekuntzak bermatu behar direla ezinbestekotzat jotzen dugu. Era berean, nabarmendu nahi dugu pena dela aurreakordio hobeago bat lortzeko borroka sindikalaren saiakera minimorik ere egin ez izana. Bestela izan balitz, ziur gaude eduki mamitsuagoak izango genituzkeela mahai gainean.
Hala eta guztiz ere, jakin badakigu sektorearen errealitatea zein den: soldata-izoztea eta banakako negoziazioaren mende dauden hobekuntzek hiru soldata-eskala sortu dituzte sektorean. Hori gutxi ez eta indarrean ez dagoen hitzarmen batek sortzen dituen segurtasun gabeziak ere nabarmenak dira. Horregatik, askozaz gehiago lor zitekeela uste dugun arren, erantzukizun-ariketa baten bitartez gure ordezkariekin lan egingo dugu akordioa baloratzeko eta gure sinadurarekin parte hartuko dugun ala ez erabakitzeko.