Lehenik eta behin, azpimarratu behar dugu gai horri buruz izan genuen lehen albistea egunkari batera filtratu izana izan zela. Mugimendu hau arbuiatzen dugu, Michelinen lan egiten duten pertsonek ez dute merezi enpresak horrelako albiste batekin jokatzea. 176 pertsona, 176 familia.
Bigarrenik, berriro diogu enpresak ez duela “soberakina” argudiatu. Ez dio Batzordeari zifrak justifikatzen dituen dokumentaziorik eman, doitutako egutegietatik harago. Eta sindikatu batzuetatik, albistearen ondoren, automatikoki sortzen den eztabaida da: nola egingo da soberakin hori? Modu traumatikoan, hau da, kaleratzeen bidez edo modu “ez traumatikoan”, beste neurri batzuk planteatuz. Inoiz ez da planteatzen enpresak esaten duen “soberakina” benetan beharrezkoa den ala ez. Nolanahi ere, nabarmendu nahi dugu LABentzat edozein irteerak lanpostuak suntsitzea dakarrela. Suntsipena enpleguan, azken batean, horrek dakarren guztiarekin. Presazkoa iruditzen zaigu zer irteera mota eman behar diren esatea, beharrezkoak diren ala ez zalantzan jarri gabe.
Bestalde, badirudi 2023 eta 2024rako kaleratzerik ez egiteko konpromiso moduko bat proposatu dela. Nolanahi ere, eta kontuan hartuta enpresa hartu duen dinamika, gaur egun gehiegikeriaz diziplina espedienteak irekiz, gaur gaurkoz 13 kaleratze barne, akordio horrek ez luke jasoko kaleratzea bidegabetzat jotzen bada langileak lanera itzultzeko aukera izango duela. Ez du ezertarako balio. “Soberakina” gauzatu ondoren, zer behar izango du enpresak kaleratze gehiago egiteko? Berriz onartzeko berme hori gabe, enpleguari eusteko iragarpenak ez du ezer balio.
Azkenik, agerikoa da neurri honek Euskal Herriko lantokietako langileak zigortu nahi dituela. Urte hasieran Cesar MonĂşx-ek prentsan inbertsioak iragarri eta plantilla indartzeko beharra azaldu zuen. Eta, aldiz, hitzarmenaren aldeko mobilizazioen eta Zentro-arteko irteeraren ondoren, honako hau esan zuen: “Gasteizen gertatutakoaren ondoren, baliteke Michelinek langile gutxiago behar izatea”, eta hain ospetsua den “konfiantza-galera”. Zetorrenaren aurrerapen-profezia, alegia. Mendekua langile batzuekiko, bere lan-baldintzengatik antolatzea erabaki baitzuen.
LABek lanpostu guztiak, lan-baldintzak eta plantilla berritzea defendatuko ditu, erretiro duinen bidez eta erretiratutako langileak ordezkatuko dituzten langile berriak kontratatuz.
Berriro esango dugu: hemen ez dago inor soberan