FOESSA-ak eta Iruña zein Gasteizko gobernuen ikerketek bat egiten dute: Hego Euskal Herrian etxebizitzen %5 – %7-k ezin diote aurre egin argia eta gasaren kostuari. Eta bada %15 inguruk zailtasunak dituztenak ordainketak garaiz egiteko. Aldi berean, ezagutzera eman dute Estatu espainiarrean 1,4 miloi etxebizitzetan argindarra moztu zutela inoiz 2013an.
Datu guzti hauekin batera, enpresa energetiko erraldoiak inoizko emaitzarik lortu dituzte 2013an: 14.600 miloi irabazi zituzten. Eta energiarik gabeko pertsonen gainetik, badira erabat salagarriak diren erabaki politikoak. PNV-ek, behin eta berriz, uko egiten dio Parlamentuan neurriak hartzeari inork ez dezan geratu argia edo gasik gabe, arrazoi ekonomikoak direla medio; baita uko egiten dio ere aurrekontuak igotzeari larrialdietarako diru-laguntzak eskubide subjetibo izan dadin, eta beraz bermatua egon dadin argia edo gasa erabili ahal izatea. Hau ere politika soziala dela erraz ahazten dute. Aitzitik. Haien interesak eta kezkak fracking edo hidrokarburoen esplotazioan eta espekulazioan daude.
Neguan argia eta beroaren beharra handiagoa da. Beraz, bada unea energia oinarrizko beharra eta eskubidea dela aldarrikatzeko. Derrigorrezkoa da hori bermatzea, kontuan hartuta energia ere bizitza duin baten osagaia dela. Bada garaia erabaki sendoak hartzeko. Prekarietatea eta pobrezia, eta horiek eragiten dituzten elementuak desagertarazi behar ditugu Euskal Herriko egunerokotasunetik. Ezin diegu utzi energia eta bizitza duina lapurtzen.